- निर्मल तामाङ
देश दुखिरह्यो, दुखाइ झन बढिरह्यो ।
मलम खोज्दै भुमध्यरेखामा पुगेथे
अनागरिक हुनुको पिडाबोध पिएथे ।
नाङ्गो आँङहरुमा अरबी घाम रापिँरहदा
पहाडमा केटाकेटीहरु न्यानो ओडिरहे
भविष्यहरु भौतारिएर गुमनाम हराइरहँदा
मधेशमा एक दर्जन पेटहरु अघाइरहे
बाकसभित्र सपनाहरु चिरनिद्रामा देश फर्किरहदा
भक्कानिएर देश रोइरह्यो ।
दुखिरह्यो देश, बढिरह्यो दुखाई ।
यता,
मलमलको शरिरमाथि कलकलाउदो छाला बोकेर
अघ्राएको प्यान्टे भुँडीले गमगिन गफ हाँकेर
झुमिरह्यो सिंहहरवार ।
आल्हादित रक्तमुद्राको नशामा
मिडासको लोभि कथा नायक बनिरह्यो सिंहदरवार ।
दुखाईरह्यो देश, बढाईरह्यो दुखाई ।
