साहित्य संसार

- कान्ता भट्टराई दिन बेग्लै थियो हामी भेट्दा रात बेग्लै थियो आँखा जुदाई लाजाउँदा को बात बेग्लै थियो रोकिन्छ झैं भयो धड्कन हर्षित भएर मन त्यो एकान्तमा जवानीको मात बेग्लै थियो धोकेवाज मरे हुन्थ्यो भन्छौ अरे अचेल तिमी रुँदा नरोउ भन्दै आँशु पुछ्ने हात बेग्लै थियो सातै जुनी तिम्रो भनी गरिएको वाचा कसम व. . .

-प्रकृति देवकोटा (स्नेही) सकेसम्म यहि प्रगती गर्नु है बनी देशकै छायाँ गए पनि अन्त राखे है आफ्नो मनमा देशको माया यहीँको हो म नभन्नु है हिँड्दा विदेशी चिल्लो बाटोमा प्रगती गर्न यो देशको जन्मेका हौँ नेपाली माटोमा बोल्न जानेनी अनेक भाषा नबिर्से है नेपाली बोली भन्दै गर्नु है उखान टुक्का लोप हुन नदिन भोलि. . .

-कमला पौडेल एउटा रामपुर भन्ने गाउँमा अभिनास नाम गरेको किसानको परिवार बस्ने गर्दथे। उनको परिवारमा उनकी श्रीमती सृष्टि र दुई छोरीहरु रिमा र मनिसा थिए । अभिनासको दुई दाजुहरु पनि थिए तर उनीहरु पहिले नै छुट्टीएर बसेका थिए। तीन दाजुभाई मध्य अभिनासको परिवारको आर्थिकस्थिति निकै कमजोर थियो। उनले दिनभरी अर्क�. . .

- शरद प्रधानाङ्ग फेरी आउँछ नयाँ विहानी अँध्यारो कालो रातभित्र हराएपनि आत्तिनु पर्दैन कसैले यहाँ कठिन उकाली ओराली आएपनि कहिले उतार कहिले चढाव आईरहन्छ जिन्दगीको यात्रामा सुख अनि दुखको संयोजन जिन्दगीमा हरपल मात्रा मात्रामा गहिराईमा भेटिन्छ मोतीहरू हिम्मत एकाग्रताले खोज्न सके सफल हुन्छ संघर्ष प�. . .

-ऋषि तिवारी एकाएक उही हाम्रो छिमेकी हरिया रिक्सा ठेलामा तरकारी लिदै बाटोमा हिड्दै थियो । म भने मर्निङवाकको सेरोफेरो सकेर घर फिर्ती हुदै थिएँ । घर नजिक नजिक पुग्नै लाग्दा हरिया तराजुमा तरकारी जोख्दै थियो । त्यहां अरु छिमेकीहरु पनि थिए । मास्क लगाएर दुरी कायम गर्दै तरकारी खरिद गर्दै थिए । म पनि हरिया छेऊ . . .

- पुष्पा बोगटी जीवन, मरेको एउटा यथार्थ हो माइलीको जहाँ मर्नुको उपाय धेरै थियो र बाच्नुको अर्थ केही थिएन त्यस्तो पहरामा पनि चट्याङ परेको बेला बा र आमाको सपना छोरीको घर बन्नु थियो। तर अपसोच ! मरेका मान्छेहरूको चिहानको घर छ। तर जिउदी माइलीको जीवनमा एउटा घर भत्किएको थियो। माइतीको गरिबीको लान्छना लाग�. . .

-दिपा तिम्सिना पौडेल नसकियोस् रात भन्दा भन्दै बिहानी भयो अनायसै छुट्ने बेला आखामा पानी भयो मन कहाँ थियो र परिवारबाट छुट्न कठै! बाध्यताले नै एक्लो छोरो मुग्लानी भयो च्यातिएको आमाको गुनिउ फेर्ने ठूलो रहर उक्सिन सकिएन कस्तो ठाउँमा लगानी भयो कोसिष गर्दा गर्दैपनि असफल मात्र भए स्वदेशमा रोजगारीको सपन�. . .

-निर्मला देवी तिम्सिना (कान्छी) कति अनौठो मेरो जिन्दगीको कहानी छ बाहिर सग्लो शरीर भित्रभित्रै खरानी छ । अघिल्तिर ठिक्क पार्छन् आफ्ना भन्नेहरु पछाडिबाट सिध्याउने उनीहरूको बानी छ । मुखमा राम राम छ बगलीमा छुरा बोक्ने हरेक जनजनमा शिकारीको निशानी छ । धनसम्पतीकै कारण आज अपहेलित भएँ हुने खाने सम्पतिवा�. . .

- भुपि शेरचन हामी जतिसुकै माथि उठौँ जतिसुकै यताउति दगुरौँ , जतिसुकै ठूलो स्वरमा गजौँ तर, हामी फगत पानीका थोपा हौँ जो सूर्यद्वारा माथि उचालिन्छौँ, अनि एकचोटि माथि पुगेपछि हामी आफ्नो धरतीलाई बिर्सन्छौँ र आफ्नो धरतीलाई खोलालाई बगरलाई उपेक्षापूर्वक पालिएका कुकुर झ्यालबाट गल्लीका कुकुरहरुला�. . .

-इशु पन्त शान्त अशान्त तिमी भित्रै छ खोज्न जानु अन्त पर्दैन जीत सधैँ त्यो जीत हुदैन अबुझसँग भरू हार तिमी बदला लिनु भन्दा बद्लिनु तिमी समय सधैँ तिम्रो हुँदैन मकै पोले झैँ आफ्ना कोध्र पोल्नु जीवन कहिले ग्रीष्म हुँदैन सपना सधै गगन छुने राख्नु नसके‌‌ धर्तीलाई नै चुम्नु नव ऋतुको परिवर्तनसँगै पर्वत�. . .

-कमलराज बिष्ट मगर म तिमीलाई बिर्सिन्न तिमीले सिकायौ। म आफैलाई चिन्न तिमीले सिकायौ। मैले त यो दिल सित्तैमा सुम्पिए पैंसा हाली किन्न तिमीले सिकायौ। बोतलको नसा छिनभरमै उत्रिन्छ यो प्रेम हो सिधिन्न तिमीले सिकायौ। यो सास रहुञ्जेल तिमीलाई पर्खे समयले पर्खिन्न तिमीले सिकायौ। सुनसान रात यो तिमी छैनौ. . .

-सविना श्रेष्ठ जति रेट्छौ रेट खुकुरीको धार भन्दिन अचानोमै राख धारिलो तरबार भन्दिन। भारी बोकेर नै जिन्दगी जिउला कस्सम जसो गरेपनि गर म बोझको भार भन्दिन। तिमी संग एक जुनि बिताउनु छ एत्ति हो आँसुकै तलाउमा डुबाउ मेरो हार भन्दिन। बुझ्नु त समयलेपनि बुझ्ला पक्कै तेतिबेला मलाई बुझ तिमीले फेरि म लगातार भन्. . .