साहित्य संसार

-पारस भट्ट "प्यासी" कसले के पो गर्ने हो बोल्न समेत डरेर बाच्नु परेको छ म पिडित हुँ सबैको अपहेलित बनेर बाच्नु परेको छ आफ्नै छोरिको बलत्कारीलाई पनि लुकाउनु बिवश छु कानुनी कार्वाही समेत गर्न नसकेर बाच्नु परेको छ अब त यो समाजले पनि कुरा काट्न थाली सकेछ म एक गरिव हुँ दुख पीडा सबै सहेर बाच्नु परेको छ �. . .

-उज्ज्वल आचार्य कैयौं आई बसे मेरो शीतल छहारीमा सैयौं बर्षदेखि म रहेको यो शान्त पहाडीमा हो उज्ज्वल म त्यही सिमलको रुख हुं जो तिमिलाइ प्राण दिन हरदम अभिमुख छु त्यो घामको गर्मी छल्न तिमि आइ बस्ने चौतारी म हुं दुख अनि सुखमा तिमिलाइ साथ दिने तिम्रो दौतरी म हुं तिम्रो बालापन बित्यो मेरै पातमा बाजा बजाउदै . . .

-पुष्पा शायरा धर्मर छ मचान पुर्याउनुछ निन्द्रा त्यसमै पल्टिएर आनन्द गहिरो निद्रामा छ निर्द्वन्द निदाउन खोज्छु निन्द्रा खोस्न घरि घरि आउँछ तिम्रो सम्झना ! हुने हुनामी भएर छाड्छ जानेको त्यत्तिनै छ भएको त्यहि नै छ पत्यार लाग्दैन कस्लाई भनेर के हुन्छ र ? निधारका रेखा सहजै मेटाउने सामर्थ्य हुदैन �. . .

-दीपा तिम्सिना पौडेल जिबनमा यस्तो ठूलो बज्रपात परेको बेला के बोलौ खै म आखाबाट वर्षा झरेको बेला यथार्थ र देखावट यी दुई फरक कुरा हुन्छ आउन्न पसिनाको गन्ध अत्तर छरेको बेला म प्रति भरोसा गर भन्छ साथी नगरौं कसरी बिच भङ्गालोमा छाड्यो खोला तरेको बेला खालि पेट र रितो गोजि धेरैनै घातक हुन्छ कसरी भुलौं संघ्र. . .

-राजनप्रसाद न्यौपाने युगौ देखि अहिलेसम्म कडा घामको तापमा छहारी बनेर नयाँ आशालाई भरोसामा बदल्नुपर्छ भन्दै सायद, हाँसो ,खुशी ,रोदनलाई मिसाएर , कल्पनामा रमाउनुपर्छ समृद्दि संझेर कतिन्जेल मेरो देशमा । पीर व्यथालाई फूलको क्षणीक सुगन्धसँग साटेर मान्छे भनाउँदाहरुको मुटुमा लागेका घाउका पाप्राहरु खा�. . .

-लक्ष्मी रायमाझी हवा हुरी बनेर पनि पहाडमा ठोकिँदा असर गर्दैन। उही हवाको स्पर्शले पात हल्लिन्छ आखिर हवामा पहाडमा र पातमा आ-आफ्नो गाढापन छ। यसरी नै लालीगुराँसमा रङ्ग छ गुलाफमा, सुनाखरी र चमेलीमा उत्तिकै आ-आफ्नो रङको गाढापन छ। बरु मान्छे मनसँगसँगै रङ्ग बद्लिरहन्छ सधैँ एकैनासको गाढा हुन सक्दैन . . .

-देवेन्द्र प्रसाद साह हमरा प्रति क सवटा भरम टुइटजाय गलत हम ज लिखी त कलम टुइटजाय बह्तो दिन सँ अहाँ किया नै बजैछी एकोवेर ज बाजु त शरम टुइटजाय बह्तो दिन सँ रखलौ देबऽ लेल अहिके पापी मन हुए त फूल नरम टुइटजाय हमरा प्रति क सवटा भरम टुइटजाय गलत हम ज लिखी त कलम टुइटजाय. . .

-देवेन्द्र प्रसाद साह जाय घडीम कुछो निक सनेश ददिय नै वेसी त अपन एकटा केश ददिय जखन छी मजवुर, तखने छी हम दुर निक जोका सं रही से उपदेश ददिय फेर भेटव ज अहाँ ताव धयरक लेल नर्जादक बुझ खातिर कुछ विशेष ददिय जाय घडीम कुछो निक सनेश ददिय नै वेसी त अपन एकटा केश ददिय. . .

तोरीमा तिल छ, तेल भरिलो आँफै कहाँ झर्छ र । पेल्नै पर्दछ बिना प्रयत्न मुखमा आएर कहाँ पर्छ र ।।                                                                  –जगन्नाथ गुरागाई गएर उनको छेउमै बसे । उनी एक सुरमा काम गरिरहेका थिए । उनका आँखा बुट्टा कँुदै गरेको काठमा परेको छिनोको टुप्पोमा केन्द्रित थियो । अनि अर्को हातमा रहेको हथौैडा�. . .

-भरत बर्बरिक निक्कै ठूलो भ्रममा छन् बटुवाहरु, सुरुङलाई बाटो ठानेर बत्तीमा पुतली झोस्सिएझैँ छिरिरहेका छन् अँध्यारोमा एकएक गर्दै लगातार । अहो ! कत्ति खतरनाक हुँदोरहेछ सुरुङमार्ग बडेबडे मंत्री ढले मंत्रीका पी. ए. ढले राजनीतिज्ञ ढले व्यापारी ढले समाजसेवी ढले हेड मास्टर ढले शिक्षक ढले आर्मी र पुलिस �. . .

-जमुना पौड्याल हुनु छ दृढ र अटल शैल जस्तै अविचलित भइ निरन्तर वहनु छ वायु जस्तै अविरल बग्नु छ नदी जस्तै प्रत्येक बिहान झुल्कनु र एक दिन अस्ताउनु छ घाम जस्तै नरोकिने समय हो जीवन चलिरहन्छ घुमिरहन्छ लडिरहन्छ उठिरहन्छ विश्रान्ति छैन कतै घुम्ती घुम्तीमा बिसौनी छन् संवेगका दन्दनी आगो जस्तै बल्छ म�. . .

-लक्ष्मी रायमाझी अतृप्त चाहना अधुरो सपना मधुरो दीप खण्डित हुन्छन् साकार रूप न बनुन्जेल! अफसोस् प्रयत्नरत मन प्रबल इच्छाशक्तिमा घुमिरहन्छ परिक्रमाको वरिपरि अखण्ड ज्योति बनेर काम फत्ते नगरुन्जेल! सुख शान्ति समृद्धिको गोलार्धलाई धप्धपाएर मेरो अखण्ड ज्योति!!. . .