कोही आउने कोही जाने मुलबाटो जस्तै रहेछ एकान्त। मलाई थाहा भए देखि नै उमेरका प्रत्येक पृष्ठहरु एउटैै जिन्दगीका हजार संस्करण बनेर एकेक आउंछन् एकान्तमा कहिल्यै फर्केर नआउने बालापन आफैंबाट छुट्टिएर गएको समय सबै सबै आउंछन् एकान्तमा। बिर्सिएको ईतिहास भेटिएको प्रेमको तस्वीर च्यातिएका प्रेमपत. . .
शिर्षक देख्ने बित्तिक्कै पाठक हरुलाई अचम्म लाग्न सक्छ ! के भन्या होला जस्तो पनि लाग्न सक्छ ! ठुलाले भनेको हो कि साना बाल-बालिकाले भनेको हो , भनेर उत्सुकता पनि जाग्न सक्छ ! अहिलेको हाम्रो आधुनिक समाजमा बाँच्नेहरुका लागि यो कुरो अचम्म लागे पनि , हाम्रो नेपालि समाजमा केहि बर्ष अघि सम्म यस्तो शिर्षकले कसैलाई �. . .
ओए ओए.. , उसले गुच्चा हान्यो खोपीमा पिलायो छंगछंग गोजी बजायो अनि म राजा भन्दै सबलाई एक धाप लगायो त्यो धुलो माटो त्यो भिरालो बाटो कतै लड्दै ,कतै फलाक्दै त्यो चौरको कान्लामा खोपी बनाउदै , १ मा ८ गुच्छा बटुल्दै त्यो सिंगानेको १० गोटी त्यो रामेको धुले भोटि त्यो कलको पानी ,तिर्खा मेटी कहिले गामबेस. . .
सन्तोष बस्नेत अन्तिम पटक उस्लाइ म्यासेज पठाएं। "आज बाट म कहिल्यै तिमिलाइ सताउने छैन। सधैँ खुशी हुनु तिमी.... तिमिले जित्यौ अनि मैले हारेँ......।" आँखाबाट आँशुका धारा बग्दै थिए। मुटु पोलि रहेको थियो। पलङको छेउमा उस्ले चिनो दिएको ढाकाको गलबन्दी थियो। मैले त्यसलाइ तानेर धेरैबेर सम्म नियाली रहेँ। ओठमा लगे�. . .
मेरी आमाले कोक्रोमा हल्लाउँदा–हल्लाउँदै निश्चल विचार भरिदिएकी थिईन् मस्तिष्कमा भाँडाकुटी खेल्दा–खेल्दै संसार जित्ने शक्ति दिएकी थिईन् पाखुरीमा काखमा राखेर, सिलोक गाउँदै सु–मधुर स्वर भरिदिएकी थिईन् गलामा आगन डिल लगेर, क्षितिज देखाउँदै रमणीय दृष्य छरिदिएकी थिईन हेराईमा मुटुभरि माया, आँखाभरि आ�. . .
मलाई कुनै पार्टी चाहिदैन मेरो देश भए पुग्छ । मलाई कुनै जाति चाहिदैन नेपाली भए पुग्छ । चाहिएन मलाई कुनै शक्तिको झन्डा एउटा देशको र्राष्ट्रिय झन्डा भए पुग्छ । न म राजतन्त्र चाहान्छु न प्रजातन्त्र जो आए पनि देशमा बिकास भए पुग्छ । सयौं भ्रष्टाचारी र स्वार्थी नेताहरू भन्दा यो देशलाई विकास गर्ने एउटा न�. . .
दुई इन्चिको कपडाले इज्जत ढाकेपछी कसको मन थामिन्थ्यो र,ईसाराले डाकेपछी जमाना नै यस्तो होकि, युग आज बद्लेको हो अचम्म त हुने भयो,चिचिलामा पाकेपछी कसको मनमा केछ केछ,बिझ्न कहाँ सकुन्छ र पिर त्यसै पर्ने भयो, नजरले ताके पछि समय कति बित्यो,थाहा छैन अहिले सम्म कस्तो होला प्रेमगाडी,बिना ब्रेक हाकेपछी।।. . .
खोइ कहाँ जानू छ मलाई कुर्कुचाको डेग सार्दै कुन बाटो जानू छ सुनौलो बिहानी कुर्दै खै कुन लक्ष्य लिइ ती सपना बुन्दै कुन मुत्युको पर्खिइमा अशान्ति र कु-व्यवस्था चुन्दै कुन सपनाको तर्काइमा कुन्नी पसिनाले भिजेके लुगा त कोहिले वाइनले भिजेको वस्त्र निचोर्दै हिनेर कुन दिशा मा जानू छ यिन लाई कुन्नी पसिना म�. . .
थाउनाको सिरक भुइँमा खस्यो ,हात दुखेकोले तान्न सकिन , रातभरि नाङ्गै सुतेँ , जाडोले थरथर कामेँ तर निदाउन सकिन बाबू , तिमीहरुले विदेशबाट ल्याएर दराज माथि राखेको त्यो हलुका खालको सिरक देऊ न मलाई । तिमीहरुलाई पनि अर्को छँदैछ क्यारे भन्दै बलिन्द्रधारा अाँसु बगाउँदै थिइन तिलमाया । देला तिम्लाई भनेर ल्याको हो �. . .
माटो कै मुर्ती कसैको नाम शिव पार्वती अनि काली हुन्छ मागेको पुगे सबैको भगवान नत्र दिने उल्टै गाली हुन्छ पैसा चढाउन जाने हरुको भिड लाग्छ जहिले मन्दिरमा बाहिर हेर माग्न बसेका मगन्तेका कचौरा खाली हुन्छ मानबता हराइ सकेको उसको हिजो आज समाजमा फेरी किन त्यहि मान्छे नै मानब अधिकारको माली हुन्छ जसको मुटु �. . .
पिउने बाहनामा , होटलमा छ जिन्दगी ।।। जिउने बाहनामा , बोतलमा छ जिन्दगी ।।। ************************* थोत्रा आसाहरु बोकी , उकालो चढेको ।।। सप्नै सपनाहरुको , महलमा छ जिन्दगी ।।। ************************* किन रुन्छ कसै कसैलाइ , सम्झीएर मन ।।। कि दुनिया भुलाउने , गोगलमा छ जिन्दगी ।।। ************************ दुख सुख बाड्नलाइ , कि बिधुवा कागजमा ।।। रदिफ काफि�. . .
साँचै मरेका मान्छे कहाँ जान्छन होला? बाटोमा साथमा के चिज लान्छन होला ? धर्तिमा त यता उता गरि पेट पाल्थे, यमलोकमा चाहिँ के के खान्छन होला ? इष्टमित्र साथिभाई यहि छोडि जादा, कसलाई आफन्त भनि ठान्छन होला ? कोहि हिन्दु कोहि मुस्लीम यहाँको धर्म, धर्ति जस्तै त्यहाँ के धर्म मान्छन होला?. . .
