देख्दैछु तिम्रो रुप र स्रिङ्गार हुँदैछु म लट्ठ शर्माउदै मलाई नियली मुस्कुराछौ जब तरङीत हुन्छन मेरा अङ्ग अङ्ग मेरा लागि तिमी बर्त बस्ने अरे निर्जल निराहर हुने अरे मेरो पाउ को पानी खाने अरे प्रिया तिमीले मलाई भगवान देख्योउ ? खित्का छाडेर हास्न मन लाग्यो मन भारी भारी भएर आयो दिनभरी गोरु झै जोतिएर �. . .
बा टिर्लिंग टिर्लिंग घन्टी बजाउदै साइकलको ह्यान्डल कस्सिएर समाउदै भिम काया साइकल कुदाउदै अफिसबाट फिरेको हेर्दै म हुर्किए | "यो त तेरो दाई हो", बा मलाई भन्थे "तँ माघमा जन्मिस, यो भदौमा किनेको हो", बा मलाई बताउथे म पनि साइकललाई कहिले कहिँ दाई भन्दै बोलाउथे | त्यो साइकल ठुलो थ्यो घोडा जस्तै म सोच्थे चक्का भ�. . .
धेरै वर्ष भएको छैन, मात्रै ६ वर्ष अघि म संखुवाशभाको खाँदबारी बाट शिक्षा हासिल गर्ने क्रममा बिराटनगर आए । म त पहाडमा बसेको मानिस । दुर्गम तर स्वच्छ र त्यो सफा बातावरण... (हुनत अहिले धेरै कुरा परिवर्तन भएको रहेछ) । अहिले खाँदवारी पनि कंक्रिटकै शहर हुने बाटोमा छ । मलाई अझै याद छ त्यो तुम्लिंग्टार देखि खाँदबा. . .
दिन दिनै महिलाको बलात्कार को घटना हुन्छ यहाँ बलात्कार पछि मायाको नाममा घाँटी रेटीन्छन् यहाँ कठैवरी भनि फेसबुक को भित्ता पोतिन्छ यहाँ विरोधी मनहरु केहि क्षण बुरुक बुरुक उर्लन्छन यहाँ कहिले ५ वर्षे बालिका त कहिले ६५ वर्षे बृद्ध पनि बलात्कारीको सिकार हुन्छन यहाँ दोष जति छोटा पहिरन लगाउने महिला माथिनै . . .
ए यात्री! किन मलिन छौ? साझ पर्न थाल्यो भनेर वा स्थानसम्म पुग्ने समय गुज्रिनै लाग्यो भनेर? अन्धकार त क्षणिक हो आस्थाको आकाश उचालेर मनमा निर्धक भइ रात काटिदेउ थकानहरुले विश्रामको शैया खोजेको बेला सुत्नु पनि हिँड्नु नै हो भोली जब घाम लाग्छ नयाँ गति र गीत गुन्जन थाल्नेछन् उज्यालोको या. . .
भो हजुर मलाई सेतो कात्रो चाँहिँदैन त्यो त देश बेच्नेहरुले किनेका छन् रे । त्यसैले सेतो कात्रो मलाई साँक्षि राख्नुछैन । म देशबेच्नेहरुको लिष्टमा पर्दिन । हो सेतो कात्रो साँक्षि राखेर देश बेच्न कै लागि पेश्की लिएका छन् । त्यसैले भो हजुर मलाई सेतो कात्रो चाहिँदैन । म मरेको दिन मलाई स्मशान घाटको दाउरा �. . .
कोही आउने कोही जाने मुलबाटो जस्तै रहेछ एकान्त। मलाई थाहा भए देखि नै उमेरका प्रत्येक पृष्ठहरु एउटैै जिन्दगीका हजार संस्करण बनेर एकेक आउंछन् एकान्तमा कहिल्यै फर्केर नआउने बालापन आफैंबाट छुट्टिएर गएको समय सबै सबै आउंछन् एकान्तमा। बिर्सिएको ईतिहास भेटिएको प्रेमको तस्वीर च्यातिएका प्रेमपत. . .
शिर्षक देख्ने बित्तिक्कै पाठक हरुलाई अचम्म लाग्न सक्छ ! के भन्या होला जस्तो पनि लाग्न सक्छ ! ठुलाले भनेको हो कि साना बाल-बालिकाले भनेको हो , भनेर उत्सुकता पनि जाग्न सक्छ ! अहिलेको हाम्रो आधुनिक समाजमा बाँच्नेहरुका लागि यो कुरो अचम्म लागे पनि , हाम्रो नेपालि समाजमा केहि बर्ष अघि सम्म यस्तो शिर्षकले कसैलाई �. . .
ओए ओए.. , उसले गुच्चा हान्यो खोपीमा पिलायो छंगछंग गोजी बजायो अनि म राजा भन्दै सबलाई एक धाप लगायो त्यो धुलो माटो त्यो भिरालो बाटो कतै लड्दै ,कतै फलाक्दै त्यो चौरको कान्लामा खोपी बनाउदै , १ मा ८ गुच्छा बटुल्दै त्यो सिंगानेको १० गोटी त्यो रामेको धुले भोटि त्यो कलको पानी ,तिर्खा मेटी कहिले गामबेस. . .
सन्तोष बस्नेत अन्तिम पटक उस्लाइ म्यासेज पठाएं। "आज बाट म कहिल्यै तिमिलाइ सताउने छैन। सधैँ खुशी हुनु तिमी.... तिमिले जित्यौ अनि मैले हारेँ......।" आँखाबाट आँशुका धारा बग्दै थिए। मुटु पोलि रहेको थियो। पलङको छेउमा उस्ले चिनो दिएको ढाकाको गलबन्दी थियो। मैले त्यसलाइ तानेर धेरैबेर सम्म नियाली रहेँ। ओठमा लगे�. . .
मेरी आमाले कोक्रोमा हल्लाउँदा–हल्लाउँदै निश्चल विचार भरिदिएकी थिईन् मस्तिष्कमा भाँडाकुटी खेल्दा–खेल्दै संसार जित्ने शक्ति दिएकी थिईन् पाखुरीमा काखमा राखेर, सिलोक गाउँदै सु–मधुर स्वर भरिदिएकी थिईन् गलामा आगन डिल लगेर, क्षितिज देखाउँदै रमणीय दृष्य छरिदिएकी थिईन हेराईमा मुटुभरि माया, आँखाभरि आ�. . .
मलाई कुनै पार्टी चाहिदैन मेरो देश भए पुग्छ । मलाई कुनै जाति चाहिदैन नेपाली भए पुग्छ । चाहिएन मलाई कुनै शक्तिको झन्डा एउटा देशको र्राष्ट्रिय झन्डा भए पुग्छ । न म राजतन्त्र चाहान्छु न प्रजातन्त्र जो आए पनि देशमा बिकास भए पुग्छ । सयौं भ्रष्टाचारी र स्वार्थी नेताहरू भन्दा यो देशलाई विकास गर्ने एउटा न�. . .
