साहित्य संसार

किन होला प्रेमिका झैं मलाई माया गर्छ मच्छरले गला, गाला या ओठमा टोक्छ ओछ्यान मैं आउँछ र कानमा एकतमास गीत गाइरहन्छ प्रेमपूर्वक गीत सुनाइरहन्छ रातभरि हे प्रिय ! म तिमीलाई कत्ति माया गर्छु यसरी सपनामा होस् या विपनामा म आजकल अनायास कन्याइरहन्छु आफूलाई घरिधरि आहा ! ... यो कन्याउनुको मज्जा ! अनि यो भन्दा पनि �. . .

  उमङ र उत्साहको चाड हाम्रो । रातो टीका अनि जमरा कति राम्रो।। टाढा टाढाका आफन्त पनि घर आउने । चारै तिर हरियाली देखि सबै रमाउंने ।। गाउँको चौरमा लिङे पिङ बनौला । साथी भाइ सबै मिलि चङ्गा ले आकास रङौला ।। धटशथापनामा  जमरा रोपौला । नौ दिन सम्म काली को पुजा गरौला ।। आफन्त जन सबै को मा जाउला । रातो टीका जम�. . .

प्रख्यात चित्रकार एस.सि सुमनको 'जीवनवृक्ष' नामक चित्र पचास हजार रुपैयामा विक्रि भएको छ । आर्टिस्टे र सिद्धार्थ आर्ट ग्यालरीको संयोजनमा भएको उक्त विक्रीबाट आएको सम्पुर्ण रकम चित्रकार सुमनले वाढी पिडितहरुको सहयोगका लागि प्रधानमन्त्री राहत कोषलाइ प्रदान गरेको जानकारी गराउनु भयो । देशका जनताहरु दुखमा . . .

हिमालझै अटल शिर , सुर्यझै चम्किला आंखाहरु, सेतो गुरांसझैं  ढकमक्क  फुलेका दारि, नागबेली बिर्साउने गलबन्दि, शरिरसगै सपक्क टांसिएर रमाइरहेको झोला   म सम्झिरहेंछु प्रोफेसर को छायांमा - लाखौ विद्यार्थीको मुहार चम्कन्थ्यो , भाग्य फक्रन्थ्यो आखांमा -सम्पूर्ण सृस्टिको रहस्य झल्कन्थ्यो, बोलिमा -ज. . .

  उत्तरमा वसन्त राजा भई राज्यमा सुन्दरता,हरियाली,योवन दिन्छ परिपरिका फुल्फुलाई सुगन्ध फ़ैलाउछ आफ्नै तालमा सवलाई नचाई सबैलाई नवजीवन दिन्छ भने दक्षिनमा शरद् राजा भै राज्यमा लटरम्म फलफलाई सबैको प्यारो बन्दछ! सबै मख्ख संग मुख मिठ्यैकन मस्त मुखारबाट मिठो मिष्ठान्न जस्तो गुण गाउदछन खुसि भैकन यस. . .

  सुन्छु जति तरल छ समुन्द्र त्यति नै तरल हुँदैन जीवन । जति ठोस छ यो धर्ती, त्यति ठोस पनि हुँदैन जीवन । थाहा छैन हरेक विहान पुर्वमा उदाउने रातो डल्लो घाम हो कि आँखा ? र हरेक साँझ पश्चिममा ढल्ने दिन हो कि आफ्नै उमेर ? कुहिरो लागेर कुनैदिन प्रकाशले मलाई भेटेन भने सँधै आफैलाई सोध्छु, म भएर छाँया छ �. . .

गजल शिशा जोड्न सकिदैन टुटे पछि॥ कस्को के लाग्छ र भाग्य फुटे पछि॥ तिमि कसैको हुनु मनि कसैको हुन्छु॥ प्रियशिले भनिन न्यानो साथ छुटे पछि॥ तिमि खोज्दै नआउनु राजा मलाई॥ रङ्गमञ्च सदाको लागि उठे पछि॥ दुख मात्र साथमा बाकि रह्यो॥ समयले सारा खुशि लुटे पछि॥ हिक्का छोडि रुदै छुटौ भनिन मायालुले॥ परि�. . .

  म जन्मेको यो मेरो ठाउँ उस्तै देख्छु छिमेकमा पल्लो त्यो गाउँ उस्तै देख्छु परिवर्तन निम्ती हाँस्दै गोली खार्इ मृत्यु वरण गर्ने बाउ उस्तै देख्छु आशा थियो खुदै मालिक बन्छ किसान घर–खेत् खाने साउको दाउ उस्तै देख्छु सिङ्गापुर बन्छ भन्थे कुनै बेला गाउ तर गरिवको नाङ्गो पाउ उस्तै देख्छु बलिदान र �. . .

Send me to the world that suits me, This is not the world where I meant to be. I’m the one whom you have lost, I’m that angel take me by any cost.   Nothing feels good here, No feelings of love and care. Behold, here are pedantic everyone, Teach affection at least if you can. When sun goes into the dark cloud, Here I scream even more loud. I’m the one whom you have lost, Take me to you by any cost.   Creatures here are of criminal mind indeed, Poor are all crying, no one for them to feed. Politicians and socialist give psedothesis, And homestead and hunger cry in crisis. I cannot watch all crying in pain, My life is spending here in vain. I cannot behold my heart will brust, Take me to you take me by any cost.. . .

खुसि छौ रे तिमि अचेल , फुललै फूलले घेर्दा खेरि मेरो लास २ बासमा, कात्रो राखी बेर्दा खेरि पराइको अंगालो भित्र , हासी हासी जादा तिमि जिउदै मुर्छा परे म त ,जीवन साथी फेर्दा खेरि दुनिया सामु मेरो आज, देखाईदियौ तमसानि खुसि मन भो होला,पागल भको हेर्दा खेरि तिमि सामु दुनिया आइ, मुखामुख गर्न थाल्दा थाहैछैन भन�. . .

सञ्चारकर्मी तथा मानवअधिकारकर्मी दीपेन न्यौपाने लेखक रहेको विपन्नताविरुद्धको अभियाननामको पुस्तक पुस २८ गते विराटनगरमा विमोचन भएको छ । सो पुस्तकको नेपाल ग्रामीण विकास समाज केन्द्रको २० औं साधारणसभा उद्घाटनका अवसरमा संविधानसभाका सभाषद अमृत अर्यालले विमोचन गर्नुभयो । सत्तरी पृष्ठ लामो पुस्तकमा सुन. . .

चियर्स को आवाज सगै हुस्कीको प्याक भएका ग्लास आपसमा ठोकिएर झ्याम्मको आवाज आयो । उसले आधा ग्लास पहिलो पटकमा नै  पारेर स्वाट्ट पारेर भूइमा राखी । मेरो राम्रै सग खाने वानी भए पनि आज म ऊ वारे थाह पाउने अर्थात उसको जीवनी थाह पाउने उद्देश्य राखेर उसलाई जालमा पार्न आएको हुदा मैले ग्लासको डिल मुख सम्म  पुर्याए. . .