-अच्युत आचार्य नसक्नेको चुरीफुरी जताततै आको किन जनतालाई रुवाउने राष्ट्र हाँक्न गाको किन।१।। आफ्नो क्षमता कत्ति भन्ने छैन ज्ञान रतिभर दिनदिनै जनतालाई झुक्याउदै गाको किन।।२।। गाउँ अनि समाजलाई बदल्नु छ भन्ने तिमी दुवै थोक गुमाउदै झुट बोल्दै गाको किन ।।३।। मै हुँ धामी बोक्सी भन्दै मैमत्ता हुन्छ�. . .
-द्वारिका नेउपाने रोप्न पाये यो शरीर रोपि दिन्थे म। घोची घोची पनि यी शरीर बिउझायी दिन्थे म सकिन्न र पनि प्रयास जारी किन? भो अब उदेग भो शरीर भो जिर्ण जति घोचे निचोरे पनि आउन्न केही किन? थिचेर ऐठन भो फेर्न श्वास रत्ती सकिन किन? चिथोरे निचोरे र पनि आउन्न केही किन? भो बल अनि बुद्धि बिबेक आउँछ कब? शान्ती निचोरेर अ�. . .
-सुरज दाहाल अमुर्त सपनाका शवहरुले बेलाबेलामा झस्काउछन अत्तोपत्तो नभएका साथीहरुले कहिलेकाही जिस्काउछन टोलमा डुलिरहने कुकुरहरुले पनि जानेका होलान आजकाल "मान्छे र मान्छे बिचका डोरी किन छिनेका होलान " र, तिम्रो यादमा आउन म अस्पर्शनिय इन्द्रेणी बनेर किन हराएछु क्षणभंगुण खहरे खोलाहरुलाई त्रिवेणी ठा�. . .
-अम्बिका अधिकारी सुर्य नउदाउदै जुन अस्ताएको भए भोको बस्नु पर्दैनथ्यो गरिब भएर न्याउरो मुख लगाउदै भरिया झै असी केजीको बोरा बोक्नु पर्दैनथ्यो पेट भर्न दु:ख र वेदनामा खुशी साट्न शरीरका अङ्ग बेच्नु पर्दैनथ्यो हेरन, हिजोआज कालाबजारी बढेर मेरो खल्ती खाली छ त्यसैले सबैले मेरो शरीर को दाम मात्र सोध्छन्. . .
- सृष्टि सावित्रा समय पर्खिनै मान्दैन हतार भएर म उसैलाई पर्खिन्छु लाचार भएर प्रेमी पछुतो गर्छ फटाहा भएकोमा मलाई पछुतो लाग्छ,इमान्दार भएर मनसम्म पुग्नुपर्छ सोचेकै छैन उसले हिँड्छ मेरै आँखाको वारपार भएर आमा गइन् सँगै गए मेरो खुशी पनि मन बुझ्दैन के गर्नु, यो संसार भएर तिमीले व्यापारी बन्ने ठुलै अव�. . .
-वसुन्धरा चौहान ती पर उडिरहेको समुह भन्दा धेरै पछाडि सकि नसकि उडिरहेकी घाइते चरी हुँ म हो घाइते चरी हुँ म समयले कैले नपुरिने मुटु भरी घाउ दिएको छ त्यसमाथि परिस्थितिको गुलेलीले बाध्यताका मट्याङ्ग्रा चलाएको छ। पिडाहरुले बिछिप्त हृदय बोकेर उडिरहेछु। यो निलो गगनमा सगैँ उडेका साथी भन्दा धेरै पछाडी छ. . .
-शिखा खतिवडा एउटै काम एउटै नाम पाे हाम्राे पहिचान हाे याे नै राष्ट्र निर्माणमा हामी सबैको शान हाे यी विद्यार्थीहरु बनुन देशकाे चम्किलो तारा भाेलि यिनैले उठाउनेछन् देशकाे अभिभारा नैतिकता र कर्तव्य सधैं बन्नु पर्छ मुलमन्त्र यहि जगमा हाँसाेस् लाेकतान्त्रिक गणतन्त्र कर्म नै महान् पूजा भन्ने सास्व. . .
-सविना श्रेष्ठ कुनै बेला म भौतारिएको थिए बेवारिसे जस्तै बनेको थिए त्यति बेला म आफन्तको साथ खोजिरहेको थिए जब जब मलाई मेरा आफन्तको साथ अनि जरुरत थियो तेति बेला मेरा आफन्तहरु आ आफ्नै दुनियाँमा थिए सायद वाहाँहरुले मलाई आफन्त भनेर चिन्न सक्नु भएन या आफन्त ठान्नु भएन तर ,म त्यही पीडाले भौंतारिरहेको थिए. . .
-मन्जु सिग्देल हो! आज म निराश छु मेरो चारैतिर निस्पस्ट अँध्यारोले घेरेको छ तर पनि म आशामा बाँचेको छु सायद कुनै दिन मेरो जीवनमा घाम झुल्किनेछ त्यति बेला तिमीले मलाई सायद देख्नेछौ तब सम्म घाँम डाडापारी पुगि सकेको हुनेछ मेरो आफ्नै संसारमा, म गौरवान्वित छु साथ मा साथ पाउने आशा छ मृत्यु बिन्दु भन�. . .
।। तिमी कहिले नहार्नु ।। उसलाई सबै थाहा छ मेरो तर म केही जान्दिन ।। ऊ मेरो खुबै ख्याल गर्छिन तर म जान्दिन ।। उनी भन्छिन, त केहि जान्दैनस ।। तर म सोच्छु, अबोध बालक झैँ ।। मलाई तिमीले जितेको मन पर्छ म हारेर पनि त जितेकै छु ।। म जान्दछु, बुझ्दछु सबै तर अमुक भईदिन मन पर्छ ।। मेरो हारमै म खुसी छु तिमी जितक�. . .
-सुरज दाहाल आठ अर्बको भिडमा स्वास मात्रै फेर्नुको भिडमा हराएको भिड मात्रै बन्नुको फगत उभिएको मान्छे मात्रै बन्नुको केही अर्थ छैन मान्छे भएर मान्छे मात्रै हुनुको सबैभन्दा गतिहीन हुनु दौडन नसक्नु हैन सबैभन्दा पराजित हुनु भिडन नसक्नु हैन गतिहीनता मान्छे भएर मान्छेको दु:खमा रमिता हेर्नु हो ठुलो प. . .
प्रहरी जवान:मनिष यादव म प्रहरी! हातमा लट्ठी शरीरमा तोकिएको सफा पहिरन शिरमा क्याप र पाउमा बुठ लगाएर कर्तव्यको छाती ढल्काउँदै वडो सानले ड्युटीमा उभिन्छु मेरा लागि पर छन् -भोक प्यासका सवाल -थकान/आलस्यका सवाल मैले सोच्नसम्म पर्दैन आराम के हो? सत्यसेवा सुरक्षणम्को मनको शिरमा भिरेर समाजका हर क्षेत्र. . .
