साहित्य संसार

विराटनगर । विराटनगरको तुलसी बहुमुखी सहकारी संस्थामा भएको अनियमितता अनुसन्धान गर्नुपूर्व त्यसको प्राविधिक पक्ष छानविन गर्न जिल्ला प्रहरी कार्यालय मोरङले बहुपक्षीय छलफल र सहयोग मागेको छ । मोरङ प्रहरीका प्रमुख दिपक पोखरेलले त्यसको चारखाता हिसाब, लेखा परीक्षण प्रतिवेदनले औल्याएको विवरणका आधारमा सह�. . .

जताततै भीडले जमाएको अड्डा त्यही ढिक्का परेर निसासिएको भीडबाट चुपचाप टाढिदै खोज्दै थिए धकेलिन शुन्यतातिर हराएर आफै भित्र कान खाने आवाजलाई छिचोल्दै हराएको या भनौं बीचैमा छोडिएको कुनै समय बेहिसाब प्रेम गरेको प्रेमीलाई भेटिएला भन्ने अपेक्षासहित शुन्यता खोजि रहेकि थिए, हो त्यही मुर्खलाई झैँ म शु. . .

एउटा नयाँ होली मनाउ रंगहीन सम्बन्धहरु इन्द्रेणी बनुन वर्षौ अगाडि छुटेका साथीहरु कहिल्यै नछुटिने त्रिवेणी बनुन झगडा परेर छुटिएका छर छिमेकी होलीमा घोलिने मानवताको रंगले चिनुन आउ, एउटा यस्तो होली मनाउ आफै भित्रको होलिका जलाऔ राधाकृष्णको प्रेम फैलाऔ एउटा यस्तो होली मनाऔ सबै घेरा तोडेर भाइचार�. . .

रङ्ग भरेर प्रेमका मन साटौंला सद्भाव उमङ्ग त, उसै छ वसन्त खुशी भरौं रङ्गिन पालुवाका । हाँसेर भरेको रङ्गले प्रेमको भाव झल्काउँछ जीवन जीउने कला मिलन जोड्दै जाग्दछ । आउ तिमी रमाउने छ सुन्दर घर सप्तरङ्ग भरिएको जोड्नु पर्छ सबैको भर । नीलो, पहेंलो र रातो मुस्कान भरेर ओठमा हजारौं भुल बिर्साउने रङ्ग काफी . . .

तिम्रो भ्रम तिमि हुनुको भ्रम नजिकै भएर पनि टाढा छ बादलले छेकेको सुर्यको किरण जस्तो तिमि हुनुको भ्रम नदेखिने भएर पनि गाढा छ ! एउटा क्षणिक उपस्थिति, एक क्षणिक आनन्द, तिमि हुनुको भ्रम इन्द्रेणी भएर पनि सादा छ! हुस्सु लागेको बिहानीको धमिलो बाटो जसरि तिमीले छेकेको मेरो मनको बाटोको गन्तव्यमा म मेरो काल. . .

तिम्रो मौनतामा म छुट्टै चमकिलो आनंद भेटदछु एउटा यस्तो शान्ति जुन ताराले भरिएको रात भन्दा चम्किलो छ औशीको रात पछिको सुर्योदय भन्दा गहकिलो छ तिम्रो स्वासप्रश्वास मात्रै सायद कृष्णको मुरलीको धुन हो म भित्र गुन्जने एक दिव्य भजन सायद एक शान्त संगित तिम्रो मौनता एक स्वर-संगतिको प्रेम हो सायद कोशी नदि भ�. . .

काख रित्तिएको साँझदेखि साथ बिर्सन नसकेको दिनसम्म एउटा आस शिखर झैँ उभिएको उहि हजुरको प्रेमसँग बाँचेको छ । सात टेक्दै थिए, जन्मक‍‍ो साथ टुटेको भार थपियो आँट बोकेको प्रेमले साहस त थपिरहयो । जीवन त आफ्नै हो प्रकृतिको ग‍ोरेटोमा चलिरहेछ जिन्दगी मुस्कुराउन सिकाएको संस्कारले समीक्षक बनाईदियो दैनिकी । . . .

साउण्ड प्रुफ कोठा जस्त यो मन निस्किदैन आवाज, सुन्दैन कसैले तर ठुला ठुला स्वरमा चिच्याउछन् भावना । छ उनलाई छिर्न यो कोठा सुन्नु छ आवाज सबै तर सिलाइएकोझैँ आवाजका द्वार निस्किदैनन् कैदी शब्द । समाएझैँ टन्सिल समायो शब्द घाँटिले अनि यो द्वारभित्रको जिब्रो मुखका भित्तामा ठोकिदैनन्, जस्तो शब्द बक्न लाट. . .

कलिलो मुना झैँ थियो भर्खरै टुसाउदै खै आयो कहाँबाट बन्न नपाउँदै फुल त्यो टुसा उखेलिदियो निमिट्यान्न पारी जरैबाट नाँगो आँखा, छिचोल्दै बाहिरी वस्त्र निर्वाद लुकेका प्रत्येक अंगहरुमा पुगेछ लुट्न गिद्धलेझैँ त्यही गिद्धे नजरमा सन्ठझैँ खोज्दाखोज्दै पवित्रता भएछु सिनो अहँ ! पत्तो पाइन । हो, त्यही दिन�. . .

गाबिएका मेरो कलिला रहरहरु अनि पालुवा सपनाहरु आज जनयुद्धको नामले कहलिदा - अस्थिर आयम मनको चिच्याहटले म भित्रको 'म' लाई च्वाँस घोचिरहन्छ ! त्यो एक समय हरेक दिन आखा उघ्रने बित्तिकै समचारहरुमा लम्पसार लासहरु निर्दोष आम आशहरु रगताम्य आहालको पोखरीहरुमा तैरिन खोजिरहेका हुन्थे ! बस म चुपचाप नियाल्नु . . .

भीडमा एक्लै, चुरोट हातमा, उसको सुन्दरता भोग गर्ने हेतुले धुँवाले उत्तेजना बोकेर उसलाई घेरिरहेको उनी बरबाउदै थिइन्, राति जीवन्त हुने प्रेमको बजारमा । चुरोट फुकेको मुखले उसको सुन्दरता खरिद गर्न रेट लगायो, एक रात । त्यही एकरातका लागि यौनका रंग खरिद गरेर प्यासको रंगोली बनाए अनि, रंगहीन अलपत्र परेका. . .

१ ।। बुझ्न खोज्यौ मेरो कहानी, खै के बताउँ? रोएरै सुक्यो आँखामा पानी, खै के बताउँ? हजारौँको भिडमा पनि आफू एक्लो हुन्छु, यस्तै रहेछ क्यारे जिन्दगानी, खै के बताउँ? उसैको पिरले ज्यान सुकेर लौरी झैँ भयो, नफक्रिदै ओइलायो जवानी, खै के बताउँ? हिजो~आज चारैतिर अध्यारो मात्र देख्छु, बन्छु भन्थी आँखाको नानी , खै के ब. . .