-सुरज दाहाल मैले अथाहै धेरै शब्दहरू गुमाए लागत हिसाब नगरी नदेखेका संगितहरु गुमाए तिमी सग नसुनेका गितहरु गुमाए मैले नभोगेका कथाहरु गुमाए मैले नपोखेका आँसुका थोपाहरु गुमाए तिमीले नगरेको उधारो प्रेम पनि गुमाए सायद चौराहमा छरिएको पर्चा झैँ मैले मेरा भावनाहरु गुमाए मैले चाहनाहरु गुमाए मैले सबै मन�. . .
-पारस भट्ट "प्यासी" म माथी तिमिले आज यत्रो घात गर्यौ है मेरो इज्जत माथी तिमिले लात मार्यौ है तिमि त मेरो कक्षा कोठाको साथी हौनी, तिमित मेरो गाउँको छिमेकी हौनी ! ए भाइ हिजोका दिनहरुमा हामिले सँगै भलिबल गेम खेलेको बिर्ष्यौ है! सँगै बसेर होटेलमा नास्ता खाएको बिर्ष्यौ है ! गाउँघरमा दाजुभाइको बिहेमा सँगै ना�. . .
-चूडामणि नेपाल “यो कोठामा नाति बस्छ । बुवा भन्नुहुन्थ्यो । काजक्रिया सकेको पर्सिपल्ट अस्तु सेलाउन हामी बराहा क्षेत्रतिर लाग्यौँ । साँझमा घर आइपुग्दा कोठा झकमक्क सिँगारीएको थियो । बुवाको झल्को आउने कुनै सामान त्यहाँ थिएनन् । महादेव , कृष्ण, दुर्गा, हनुमान् , काली माताका ठाउँ मा भित्ताभरी अर्धनग्न तस्�. . .
-दीपा तिम्सिना आफू हारेर पनि सधैं खुसी दिएको मान्छे उस्कै ईच्छा पूरा गर्दा गर्दै रित्तिएको मान्छे मरूभूमि झैँ जीवनमा के अर्थ भो रङ्गको? तिम्रै रहरमा परेर आज सिङ्गारिएको मान्छे सुखको महलमा राख्छु भन्ने गर्थ्यो घरीघरी सपना पूरा गर्न भनि खुद बतासिएको मान्छे साथ दिन्छु भन्दै धकेलेर संघर्षको मैदानम. . .
-गीता अर्याल मान्छेहरु भन्ने गर्छन् आजभोलि देश दुख्या छ सगरमाथा लाजले झुकेको छ बागमती फोहोरमति भएको छ मेची महाकाली बिरानो भएको छ। हो मान्छेहरु भन्ने गर्छन् आजभोलि देश दुख्या छ हत्या बढेको छ बलात्कार फस्टाएको छ लुट झुट र ठग मौलाएको छ मुल्य वृद्धिले जिवन ओरालो लागेको छ देशामा बेरोजगारहरुको संख्या . . .
-अरूण खड्का वचन पूरै निभाउने बानी मेरो छ घर गाउँमा यस्तै कहानी मेरो छ नसकि देख्न दुःख कष्ट अरूको दुई आँखामा सधैं पानी मेरो छ पलपलमा रङ्ग बदल्न नजान्दा रातोदिन भएको हानी मेरो छ नसक्दा हिड्न पच्छ्याई समय यता न उता जिन्दगानी मेरो छ बेहिसाब गरेर लगानी अरूमा थेगी नसक्नु नोक्सानी मेरो छ. . .
-ऋषि तिवारी मेरो बिहानीको मर्निङवाकको सेरोफेरो सदा झैँ उही थियो । मर्निङवाक नगरे, स-शरीरमा फुर्तिलो कमी हुन्थ्यों । शरीर फुर्तिलैको लागि भएपनि मेरो मर्निङवाक आवश्यकता थियो । सदाझैं बिहानको सेरोफेरोमा निस्किएँ । अर्थात घरबाट बाहिरिएँ । बाहिरीदै जाँदा, मेरो वार्डको सिमानाबाट अर्को वार्डको सिमाना. . .
- सृष्टि सावित्रा मेरै भागमा आउछ संधै दुःख अनि पीरहरू यस्तो सम्म हुँदोरहेछ मान्छेको तक्दिरहरू भित्तामा छु भनेर इसारा दिन्थे कहिलेकाहीँ अचेल मसँग रिसाएकाछन् तिम्रा तस्बिरहरू अचानो भएर जिन्दगी आफैं दुखेको बेला फेरि कहाँबाट उनिन, आइपुग्छन् झिरहरू उदेश्य केही नबोकेको गन्तव्य कहीँ नभएको कति होल. . .
-जयन्ता खत्री "सुधा" प्रिय आलोचक के गर्दै छौ? काम गर्दै छौ कि काम गर्नेका खुट्टा तान्दै छौ? जिवन पढ्दै छौ कि पढ्ने हरुको अक्षर मेट्दै छौ? लेख्दै छौ कि लेख्ने हरुको कलम भाँच्दै छौ? बोल्दै छौ कि बोल्ने हरुको जिब्रो थुत्दै छौ? प्रिय आलोचक अस्त ब्यस्त त हौला नि हैन? आज तिम्रो लागि पनि केही शब्द कोर्न मन लाग्यो. . .
- सुजा चापागाई म तिम्रै हुन्छु भन्दिन म तिम्रो मन्जुरी छैन भने तिमीलाई आफ्नो भनी गन्दिन म । तिमी अरुसँगै खुसी हुँदा तिम्रो दु:खको कारण बन्दिन म । तर ..... जीवनभर खुसी राख्ने प्रयास गर्नेछु तिम्रा हरेक अप्ठ्यारामा अघि सर्नेछु तिमी यो जन्मभरिको माया देऊ तिम्रो सादा जीवनमा कसम म रङ्ग भर्न�. . .
-ऋषि तिवारी 'सुन्ने कान बहिरो हुन्छ, देख्ने आँखा अन्धो हुन्छ, त्यतिखेर जीवनमा धोका होला है, त्यतिखेर जीवनमा धोका होला है ।' म आफ्नो शयनकक्षमा सुतेको हुँन्थें । आमाको बिहानीको मिरमिरेसंगै,यो मधुर भजन मेरो कानमा गुन्जि दिँदा आनन्द लाग्थ्यो । आमा त्यता भजन गुनगुनाइ रहनु हुन्थ्यो । म भजनको भाव केलाइरहन्थ�. . .
-शारदा भट्टराई नदी पहाड खोँचमा घुमेर बस्छ पाउमा उदार बन्छ जिन्दगी अशक्त बास गाउँमा हिमाल हाँस्छ सान्तले खुलाइ दाँत लस्कर गुराँस फुल्छ प्रेमले स्वदेश काख सुन्दर रहोस् सदैव पूर्णता नमार प्राण जीवको रहन्न साथ के गरौँ फुलेर झर्छ फूल त्यो छरेर धान बीजमा अनन्य शक्ति फल्दछ रहन्छ दृष्टि अन्नमा मनुष्य ज�. . .
