आफुलाई नेपाली भन्ने साथीहरु एक चोटी नेपाली बनेर त हेर, बन्न कति गाह्रो छ देशलाई सरापी बस्ने साथीहरु बनाएर त हेर, सोच्या भन्दा सजिलै छ! नेपाल बन्द गर्ने साथीहरु बन्द खोलेर त हेर, खुल्लापन कति अमुल्य छ बन्द तोडौँ भन्दा हराउनेहरु अवेज्ञा गरी त हेर, मन हलुंगो हुन्छ देश टुक्र्याई “सुन्य”बाट आँट्ने नेताहर. . .
अनेक माग पुरा गर्न नेपाल बन्द गर्ने भन्यौ जनतालाई सास्ती दिदै सडकहरू सुन्य पार्दै बाटाभरी ट्यार बल्दै, सवारीसाधन तोडफोड गर्दै हिड्छौ अनि फेरी भन्छौ गरिबका लागि राजनीति गर्छौं, आफुलाई सबैभन्दा ठुलो क्रान्तिकारी सम्झन्छौ गरिब, किसन अनि मजदुरहरुको नेता सम्झन्छौ तर दिनभरी मजदुरी गरेर साँझ पेट पाल्न. . .
अब म नेता बन्छु रातो काडको दुरुपयोग गर्छु जनातालाई सास्ती नै सास्ती दिन्छु कालोबजारी गर्नेलाई भरणपोसण गर्छु गुण्डा नाईके घरमा पाल्छु पुलिस प्रशासनलाई निरिह पार्छु चुनाबका बेला सबैलाई नमस्कार गर्छु अरु बेला लात हान्छु घुस खान्छु, भ्रष्टाचार गर्छु शहरभरि आतंक मच्चाउछु मेरो बिरुद्ध बोल्नेको गलो �. . .
तिमी रुदा हो , म पक्कै हास्न सक्दिन तिमी बिना त, कसम म बाच्न सक्दिनमेरा आशु त तिमीलाई ,पानी सरह लाग्लाभूलेर पनि यो दिल, म अन्त साट्न सक्दिनदुख र सुखमा सधै, म तिमी संगै हुने छू तिम्रो साथ बिना, म यो जुनी काट्न सक्दिनतिमीलाई हेरेर नै, म चित्त बुझाउने गर्छुतिम्रो खुसी सामु , म केही दाज्न सक्दिनयो जुनी मात्र होइन , �. . .
एक साँझपछिको रात– चकमन्न अँध्यारोमा भुकिरहेका कुकुरलाई शायद हाम्रो बिछोड असह्य थियो । बाँसघारीमा रातभरि एकनास र एकसुरले बजिराख्ने कीरा शायद हाम्रै पोकापन्तुरामा अडेस लागेर मधेस झर्न खोज्दै थिए । अब त यो सन्नाटा पनि आफ्नो रहन्न ! बूढी विरक्तिएर सुँक्सुकाउँदै थिई । त्यही धुकचुकीमा २ वर्षकी छोरी उठेर �. . .
हात काटि दिया थिएँ, चुनावमा लेख भनि देखिएन लेखेको त्यो, संविधान धारा गनि!! बम फुटे लाठी चले, देखेनौ के चुनावमा तर पनि पुरा गरेँ, कर्तव्य त्यो निडर् बनि!! तर जब परिणाम, बेला यो पाउनु पर्ने लागेकाछौ उनै पछि, बल्यो मन यो दन्दनि!! सहमति लचक्ता त, मागिखाने भाँडो तिम्रो फुटाउन कसरत, सके जति कनि कनि!! पुरानो त्यो शैलि. . .
नयाँ वर्षले पोहोर जितेको रनिङ सिल्ड फिर्ता ल्याईदिएको छ अगिल्लो फाईनल जित्ने र हार्ने पुन: मैदानमा छन् । नयाँ वर्ष, एक रूटको गाडि जस्तो वर्षदिनमा आईपुगेको छ नयाँ स्टेशन, ओर्लिएर अर्को गाडि चढ्नुछ । नयाँ वर्षमा केहि कुरा नयाँ हुदैनन् केवल संकल्प वदलिन्छ उमेर, जिम्मेवारी र सपना त नौला हुँदैनन्, . . .
आफ्नै छाँया आज भोलि अर्को लाग्दैछ गोधुलीको घाम पनि चर्को लाग्दैछ एक्लोपनमा सम्झनाहरु हल्ली खल्ली मचाउछन मौनता नि त्यसै त्यसै झर्को लाग्दैछ ************ सिंगो जीवन तिमीलाई नै दाइजो दिएको हु न फाट्नु थियो फाट्यो मन सके जति सिएको हु होस् हावास तन मन सबै हरेर लग्यौ पिउनु हुन्न थाहा छ बिर्सनलाई पिएको हु. . .
एक दिन मरुभुमी मै फूल फुलाउन सक्छौ समुद्र पनि आगोले जलाउन सक्छौ तिम्रो आँखालाई पढेपछि यस्तो लाग्दैछ कहिलै नथाक्ने झरनालाई गलाउन सक्छौ पाइलै पिच्छे असम्भव छ भन्नेहरुलाई देखाउन आकाशबाटै जून र तारा खसाउन सक्छौ कसले भन्छ गजल लेखेर केहि हुँदैन भनेर गजल सुनाएरै सुनामी फर्काउन सक्छौ. . .
एक सुरमा मोबाइल चलाउदै हिड्दै थिए म ठोक्किन पुगे एउटा डन्डीमा ऐया ! टूटुल्को पलायो ! कास त्यो फलामे डन्डी एउटा मानिस हुन्थ्यो कास त्यो फलामे डन्डी एउटा मानिस हुन्थ्यो ठोक्किएसी टुटुल्कोको ठाउमा माया पलाउथ्यो कास त्यो फलामे डन्डी एउटा मानिस हुन्थयो । टाउको ठोक्किएको सुरमा रिसाएर हेर्नेथिएं म ऊ �. . .
मेरो मनको गोरेटोमा पैला सधै तिम्रो रहोस् ... तिमी आउने प्रतिक्षा आँखा मेरो तड्पिरहोस् ... मेरो सपना तिम्रो नयनमा यस्तै गरी रहिरहोस् ... मेरै मायाले तिम्रो जीवन सुन्दर फुलझै फुलिरहोस् ... पिडाहरुलाई बिर्सैदिने हामी बिचको बात होवस ... एर्कालाई भुझिदिने कोमल प्यारो हाम्रो मुटु होस् ... बसन्तको हरियालीम. . .
व्यक्तिका प्रत्येक बोलीमा झुट निस्कीरहेछ सायद यहीवाट आधुनिक युग निस्कीरहेछ प्रकृतिको नियम बदलिएर हेर्नुस् त मित्र मध्यान्नमै पूर्णीमाको जून निस्कीरहेछ अरुको शृङ्गार गरेर के भयो तिमिलाई ? तिम्रो आफ्नै मुहारमा घाव निस्कीरहेछ आशुका थोपा मात्र सङ्गालेको गमलामा हेर्नुस् त कसरी गुलावको फूल निस्क�. . .