—पारस भट्ट 'प्यासी' मेरो गाउँमा खानेपानीको योजना आयो सबैको मनमा खुसियाली छायो घर-घरमा धारा बन्यो आमाले भन्यो, बुबाले भन्यो दाइले भन्यो, भाइले भन्यो आहा, कति राम्रो विकास भयो तर मेरो मन निराश भयो मैले त अझै पनि कुवामै जानुपर्छ, कुवाकै पानी खानुपर्छ! मैले त धाराको पानी कहिल्यै पिउनै पाएन धारा मात्रै बन�. . .
-राजन प्रसाद न्यौपाने एकटकले हेरेर आकाशलाई हराउँथे कतै तिम्रो सामिप्य पर्खेर सुनौलो कल्पनामा त्यो भित्तामा झुन्डिएको पात्रो पल्टाउदै छिटो छिटो घुमाएर घडिको सूइ कयौंपटक रात पारेको थिएं पीडाको मलम खोजेर चिन्ताको घामले पोल्दा तिम्रो शीतल छ्हारी खोजेर हराउँदै जान्थे कल्पनाको गगनमा क्�. . .
-ऋषि तिवारी 'म फटाहा ?' 'कस्तो फटाहा म ?' मन भित्र भएको एउटा मधुर वाणीले बोल्यो । फेरि पनि बोल्यो, 'ओइ तँ अशक्तहरुको फटाहा, तँ गरिबीहरुको फटाहा, तँ अत्याचार विरुद्धको फटाहा, तँ ठगहरुको पर्दाफास गर्ने फाटाहा,फटाहा होस तँ फटाहा ।' ओहो कस्तो जानेछ मेरो मनले । म हत्याहिंसा बलत्कार विरुद्ब को फटाहा । बाहिरी मन र भित�. . .
- सुरेश कुमार पाण्डे " ओहो माइला नमस्ते ! धेरैको भेट भयौँ।हजुरपनि छोरालाई लिन आउँनुभएको हो ?"- रूपकलीले स्कुलको गेटमा घनाश्यामलाई भेटाएर भनिन्। धेरै वर्ष पहिले उनिहरू वल्लो गाउँ पल्लो गाउँमा बसेको घनाश्यामलाई पनि सम्झना भयो।घाँस दाउरा र ग्वाला जाँदा एउटै बन थियो।" हजुर म नातीलाई लिन आएको "-घनाश्यामले भ�. . .
कालिका खड्का/रासस काठमाडौँ । “कसो माछाको चारो भइएन गाँठे ! ठूलो खड्कोबाट बचेँ, आङ सिरिङ्ङ हुन्थ्यो त्यो घटना सम्झँदा”, दाजु गुरूङको उपन्यास ‘निरजोया’ बाट लिइएको एक अंश हो यो । ‘निरजोया’ निरज र जोया मिलेर बनेको हो । निरज र जोया कृतिका मुख्य पात्र हुन् । सात दिनका लागि भिजिट भिसामा मेलेसिया गएको निरजले म�. . .
-मन्जु घिमिरे दाहाल अलि पर सोचेको मेरो देशको नक्शा मेरो देशको भूगोल म उम्रेको धर्ती मेरो मातृभूमि मेरो जन्मभूमि खै के के विशेषण मनको बगैंचामा छताछुल्ल पोखिन्छन समालेर मनलाई अलि नजिक सोच्न थाल्छु म ,मेरो घर सम्पत्ति मेरो परिवार मेरा उन्नति प्रगति ऎस आराम मोज मस्ति धन दौलत मान सम्मान पद र प्र�. . .
-ऋषि तिवारी "दैंलो दैंलोमा पुग्थे ती बाबाजी ! निधारमा चन्दन घसेका थिए ।" हातमा कमन्डलु एउटा चिम्टा झनझन गर्दै दैलोमा उभिएका थिए । म बाहिरै थिएँ । श्रीमतीलाई भनें, "बाबाजी आएका छन्, भिक्षा लेऊ है ।" उनी कता भान्सामा अलमल गरिरहेकी थिइन् । आफैं हतारो गर्दै थिइन् । छिटो पकाएर छोराछोरी समेत लिदैं अफिस जानु पर. . .
-भूपाल अधिकारी राखेर जिन्दगानी नौलो करारमा मैले फगत गुमाएँ सबथोक प्यारमा तेजाबले पोलेझैँ पोल्दै छ प्रेमले छटपट भयो मलाई दिलको बिमारमा कर्मठ कठोर योद्धा श्रमिक हुँ देशको बग्छन् सदैव मेरा पसिना निधारमा धाएर धाम जहिल्यै पायौँ तिमीले के? भेटिन्छ हेर ईश्वर मनको पुकारमा ठानेर भ्यागुताले सागर विश�. . .
- सुजा चापागाई सुर न तालमा गाउँथ्यौँ गीत खेल्दै ,उफ्रदै ,सुन्दै मिठो सङ्गित आहा! कति रमाईला ति पल न थियो चिन्ता झगडा अनि कल । चोरपुलिस, आसपास, मोजाको बल थिएन कसैसङ्ग कपट अनि छल भविष्य बनाउँनमा थियौँ मस्त पढाई लेखाईमै हुन्थ्यौँ व्यस्त । मोबाईल र टिभिको हुन्नथ्यो चाल जे होस हाम्रो बालापन थियो बब. . .
-अरुण खड्का थिए दुःखको माझ रानी बनायौ, सधैँ याद गर्ने कहानी बनायौ। थियो भित्रभित्रै जलेको निकै मन, खुसीले दिई साथ पानी बनायौ। बनी छद्मभेषी दिएझैँ सहारा, तिमीले झुटो राहदानी बनायौ। हिजोसम्म भन्थ्यौ तिमी हौ भरोसा, भुली आज कोही फलानी बनायौ। नदीको दुई छेउ जस्तो उदासी, बिना कामको यो जवानी बनायौ।. . .
-सुरेश कुमार पाण्डे "छोरा सरह छोरीलाई सम्पती हुनुपर्छ, हामि सबै मानव हौं जातिय विभेद हुनुहुदैन।" बिवेकले एउटा दुकानमा साथिहरू सङ्ग चिया गफ गर्दै भन्यो।" हजुरको कुरा त राम्रो लाग्यो तर ..!" दिनेश बोल्दाबोल्दै रोकियो। "के तर ? भन्नु न आफुलाई लागेको कुरा हामिले आपसमा छलफल गर्दा केकोडर ?"-बिवेक दिनेशको अनुहार �. . .
-नवराज कट्टेल जल्ने र बल्नेहरु अन्तर हुन्छन् नियन्त्रणका जल्नेहरु उग्रको उज्यालोमा खरानी फलाएर निब्दछन् बल्नेहरु सुस्तरी दियो झैं मुहार खुलाएर बाँच्दछन् । फगत जलेर दिएको उज्यालो नजिक बन्छ अन्धकार बलेर दिएको उज्यालो समीप देखिन्छ अनुहार । जल्ने आफैं डुब्दछ उत्पातमा तिम्रो लालची प्यासले धु�. . .
