मञ्जु सिग्देल आज मेरो जिन्दगी सपना हो कि बिपना खै के भयो यो जिन्दगी रहरहरु सबै रहरनै रह्यो खै कुन बाटो रोजु ? खै कसलाइ सोधु ? यहाँ आफ्नो भन्ने कोहि लागेन मात्र यति बेला तिमीलाई सम्झे भन मेरो मान्छे मलाई बिरानो छाडेर मेरा यी तमासाहरु कहाँ बसेर हेरिरहेछौ मेरो जिन्दगी लगभग लास भै सक्यो दिन दिनै तिमीलाई. . .
-सविना श्रेष्ठ मुटु कमजोर भएपछि रगतले नै डस्छ यहाँ हस्पिटलको सैयामा बिलबोकी कस्छ यहाँ धन र पावर हुनेहरुको त छुट्टै हैसियत हुन्छ नहुने स्वास फेर्ननसकेर छट्पटीदै बस्छ यहाँ डाक्टर साहेब भन्दिनुस म कति बाच्छु होला नसाबाट औसधि हैन वचनको तिर पस्छ यहाँ कलेजो सकियो फोक्सो सकियो बाकी रहेनकेही बिना कसु�. . .
-सृष्टि सावित्रा मौसम झैं बदलिने रहेछन् बदलिने मान्छेहरु यता पर्खाइमै जिवन सक्छन् पर्खिने मान्छेहरु पत्थर मुटु हुनेहरु हजारौं गुन बिर्सेर जान्छन् एउटै गुन जीवनभर सम्झिन्छन् सम्झिने मान्छेहरु, स्थिर भएर हिँड्नु ओरालो उकालो आउन सक्छ लक्ष्यमा कहिल्यै पुग्न सक्दैनन् बहकिने मान्छेहरु, आफैलाई भर. . .
–कृष्ण अधिकारी / रासस काठमाडौँ । जीवनको अर्थ के हो, कसरी जीवनमा उद्देश्य, पूर्णता र सन्तुष्टि पाउन सकिन्छ, जीवनमा सम्बन्धले कस्तो प्रभाव पार्छ ? धेरै मानिसले यी र यस्तै प्रश्नका खोजीमा आफ्नो सम्पूर्ण जीवन केलाउन खोज्छन् तर कमैले मात्रै त्यसका गहिराइमा पुगेर वास्तविक अर्थ पहिल्याउँछन् । कतिले जीवनको अ�. . .
-दमन पोखरेल एम. एस. सी. सर हेर्नुसत उता साइकलमा आउनु भो, नेताको गाडी हुँइकेर आउँदा सर हिलाले भिझ्नुभो । दोकाने दाइले उधारो पैसा तिर्नलाई भन्नु भो, सरको अनुहार लाजले होला असाध्यै रातो भो । जाँडको तालमा एक व्यक्ति आज स्कुलमा छिरेछ, तथानाम भनि गालामा थप्पड हानेर हिडेछ । शिक्षाको कानुन आउने भो भनि घोषणा भ. . .
-सृष्टि सावित्रा वेदनाको सागर थियो कतै आँखामा कोही मुस्कुराइरहेथे शोक सभामा म आफ्नै खुट्टामा पनि भरोसा गर्दिनँ गर्नेले भरोसा गर्दिन्छन् टेकेको जुत्तामा अक्सिजन नपाएर छोरी मरेपछि यसरी बड्यो आमाको विश्वास हावामा कवि हँ ! म तिम्रो अनुहार पढ्न सक्छु अब तिमीलाई समेट्छु आउने कथामा बा, दुखेसो पोख्न. . .
-किस्मत खतिवडा मलाई नै देखिन्छ मुख्य समाचारमा अचेल रेडियो, टेलिभिजन, अखबारमा अचेल कसले हल्ला फैलाएछ कुन्नि मेरो बारेमा सुन्छु मेरै चर्चा, परिचर्चा बजारमा अचेल चारैतिर चिर परिचित हुन थालेपछि फरक छ आफन्तको व्यवहारमा अचेल पिरतीमा धोका खाएको दिन देखि नै भर लाग्दैन 'किस्मत' लाई प्यारमा अचेल. . .
- मणिराम दाहाल ओरालाे लागेका छन् जीवनका खुडकिलाहरू न टेक्ने छ न सकाउँने आफुले बनाएका जिवनकाे भारी अडाउँने टाेक्माहरू अरूकाे कब्जामा छन् । सुन्नलाई कान छ देख्नलाई आँखाहरू पनि छन् केही हुँदा चस्स दुख्ने दिल छ भएर पनि नभए जस्तो गर्नु परेकाे छ । कहिले नजिकैकाे दु:खकाे पहाड आफ्नै छातिमा खस्�. . .
- दुर्गाप्रसाद खरेल नेपाली समाज युगौँदेखि ढोंग र पाखण्डको ठुलो भारीमुनि किचिएर समृद्धि र विकासको बाटो पर्गेल्न सकिरहेको छैन । नेपाली समाज उही पछौटेपन, द्वन्द्व र वर्गहरूबिच ठुलो खाडल लिएर चलिरहेको छ । वैचारिक दरिद्रता, परम्परागत र रुढिवादी ढङ्ग आजसम्म कायमै छ । नेपाली समाज आफ्नो स्वभाव र चरित्रमा यस�. . .
- समिन बरुवाल जब उडेर गए मनबाट रहर सबै तब भत्किए सपनाहरुको घर सबै गल्लिमा आँखा झुकाएर हिड्नपर्छ कातिल छन् यहाँ सबका नजर सबै देशमा सालिकहरु राजनिती गर्छन् भ्रष्टहरुको सिधाान्त छ अमर सबै सफलतामा बधाइ दिन आफन्तहरु हातमा बोकेर आएकाछन् खन्जर सबै को चै यात्री हो र?कहाँ यात्रा छ र ? झुटो रहेछ जिन्दग�. . .
-बसन्त घिमिरे आउ आउ सुजनहरु हाे शिक्षककाे सबले बदनाम गराैं । बौद्धिकताले भ्याए सम्म शिक्षककाे सबले अपमान गराैं ।। सिकेजानेका गालि र हप्की सम्झी सम्झी दुत्कार गराै । व्यङ्गवाणका कटुवचनले गुरुहरु सम्झी द्वेष छराै ।। तुच्छ शब्दहरुकाे वर्षा गर्दै बदनामीकाे भेल बगाेस् । बेकम्मा झै ठानुन् सबले हुर. . .
-सृष्टि सावित्रा मैले आकार फेरेकी हुँ,घनमा परेर उसले रङ फेरे,छ आरनमा परेर फलामकै प्रहार बाट फलाम टुक्रियो सिसा सकुशल देखिन्छ जतनमा परेर वजनमात्रै तौलेर बसेको,छ दुनियाँ पित्तल सुन बन्दैन वजनमा परेर संरक्षण गर्नुपर्छ फूलहरुको सोच्थेँ पारिजात कुल्चियो आँगनमा परेर तिमी जिद्दी गर्छौ म कसरी सम्झा�. . .
