निताका बाबा चिया खाँदै थिए । अचानक कताबाट भाइसँग खेल्दाखेल्दै भाइका पछि पछि दौडँदै निता आई । त्यसरी आएकी निताले ठोकाएकोले निताका बाबाको हातमा रहेको तातो चियासहितै चियाकाे गिलास उछिटियो र झर्यो । चियाकप पर उछिटिएर चुरचुर भयो । रिसका झोकमा छोरीलाई एक थप्पड हिर्काए । ऊ भने डरले थुरथुर भई । कुटाइ खाएर पनि �. . .
मिचिदैछ तराई हाम्रो झरम लौ न साथी देशले साथ माग्दैछ केही गरम लौ न साथी सीमिप्यता हराउदैछ दाजु भाई विच सम्बन्धका नयाँ विज छरम लौ न साथी कर्णालीमा खान छैन एक छाक मिठो मधेशले तिनको पेट भरम लौ न साथी देश वने हामी बन्छौ बुझौ अव सबै रिस राग मनका सवै हरम लौ न साथी वन्द हड्ताल आन्दोलन रोकी अव सवै देश वनाउन. . .
अाउदा खबरै नगरी कहाँबाट अाउँछन यि मुटु चोर्ने तस्करी कहाँबाट अाउँछन परेलीहरु गुनासो गरिरहन्छन मन सँग यसरी अाँशु बरबरी कहाँबाट अाउँछन अाशैअाशमा अघाउनुपर्ने अबस्था हुँदा चहानाहरु नानाथरी कहाँबाट अाउँछन भत्काउदै समयको बाँध तिम्रा यादहरु अाँधी-तुफान सरी कहाँबाट अाउँछन हिर्काउदै लालटमा नि�. . .
ठाउँ ठाउमा आगो द्न्की रहेको हुन्छ ,त्यस आगोको ज्वालाले जनतालाई पिल्साइ रहेको हुन्छ ,सरकार यो दुश्य हेरी रहेको हुन्छ लाग्छ ति कानुकका आखामा रहेको कालो पट्टिले सारा नेपाललाई कालो अन्धकारमा डुबाएरहेको हुन्छ ,लुम्बिनीका बुद्ध पनि भाग्न खोज्छन् तर उनीलाई नि यो आगोको ज्वालाले त्यही भस्म परिदिन्छ | पा�. . .
हो । म जनै लगाउँदिन । म जुन मन्त्रलाई गायत्री मन्त्र हो भनेर बुझ्दछु, व्रतबन्धको बेला गुरुजीले कानमा खुसुखुसु भनेको मन्त्र यही थियो कि थिएन भन्ने मलाई ज्ञान छैन । म कुनै बिहान गायत्री मन्त्र पढ्दिन । म मन्दिर नगएको पनि साह्रै धेरै भइसक्यो । म व्यक्तिगतरुपमा देउता मान्छु कि मान्दिन, खुट्याउँन सक्दिन । नि. . .
यसबेला तराईको सिउँदो पुछिएको छ मानवताविरोधी नारा सडकको छातीभरि गुन्जिरहेछ कतै आफैंविरुद्ध कतै अरुविरुद्ध सडक जलिरहेछ नमीठो गरी । यतिबेला मानवताको गीत गाउने शान्तिको नारा लाउने खै कता गए ? जताततै हिंसाको आगो बलिरहेछ र पनि सत्ताको कम्मल ओढेर सिंहदरबार कुम्भकर्ण निद्रामा छ । तराई यसबेला त्रासक�. . .
विराटनगर २४ भदौ । लगातारको बन्दले निराश बनाएको जनमानस त्यसमाथी विराटनगरको प्रचण्ड गर्मिमा बिहिबार आरोहण गुरुकुल विराटनगरको हाटखोला स्थित शुशिला कोईराला नाटकघरमा दर्शकहरु भरिभराउ थिए । मञ्चमा कलाकारहरु घरी मैथिली भाषा त घरी नेपाली भाषामा बोल्दै अभिनय गरीरहेका थिए । जब पहाडे समुदाय र मधेशी समुदायक�. . .
ए नेताहरु हो कति दुख दिन्छौं गरिब जनताहरुलाई आफ्नो स्वार्थको लागि कतिदिन तड्पाउछौ सोझा साझा जनताहरुलाई आखिर कस्तो नेपाल खोज्न लगायौ यी नेपालीहरुलाई आफ्नै छर(छिमेकी, साथी(भाई लाई काटी कस्तो बनायौ यी नेपालीहरुलाई आन्दोलनको नाममा दुख नदेउ अब गरी खाने वातावरण बनाउ अब आखिर के पाए जनताले पहिलेको आन्. . .
मुटुभन्दा प्यारोमेरो देश नेपाल सोचमग्न छु ,परदेश भूमिमा बसेर छटपटी हुन्छ एकघुट्को सोमरस पिउँछु घाउहरू चर्चराउँछन्लामो सर्को धुँवा उडाउँछुशितल हुन्छ सुकेका छैनन् अझै रगतका टाटाहरू रोकेका छैनन टुहुरा लाला-बाला अनि बिधुवाका भक्कानोहरू फुलेका छैनन ,लाली-गुराँस उम्रेका छैनन बनमाराहरूरिसको आभेसले झ�. . .
दाजुभाईको लडाईमा जित हार हुँदैन् किन सवमा एकताको बिचार हुँदैन ? संघीयतामा मुलुक गएपनि ख्याल गर तर सबले सोचे अनुसार हुदैन ! राष्ट्रसेवक को गुन जिउदै मार्दै तिरेपछि भुकम्प पहिरो अव, के हाहाकार हुँदैन ? नेताहरुले नै गर्दा देश यस्तो भको स्पष्ट छ अब जनबाट सम्मान सत्कार हुँदैन पैसामा लाशको मोल तोक्�. . .
बालक: गुरु, एउटा प्रश्न सोधौं ? गुरु: सोध बालक , सोध ! बालक: गुरु, हजुर यथास्थितिवादी हो कि परिवर्तनकारी ? गुरु: दुवै हैन, म त अवसरवादी हुँ, अवसरवादी ! बालक :अवशरवादी हुनु राम्रो होर , गुरु ? गुरु: खै ! राम्रो हो कि नराम्रो ..........तर म चाहिं सांच्चिक्कै अवशरवादी हुँ , बालक ! बालक : गुरु, हजुर जस्तो मान्छेले नै त्यसो भ�. . .
आज उस्का जीबन का हरेक रात,दिन,हरपल हरक्षण उ उही ‘साइकल वली’ को यादमा छ । दर्द नामक रङ्ग मा उस्का सारा खुशी घोलीएका छन,अब केबल छ त उस्को जीबन त्यही पिडाको रङ्ग र आसु छ जस बाट उ कहील्यै बाहीरी न सक्दैन । सायद आसूु लाई नै उ ‘साइकल बली’ ले दिएको उपहार सम्झन्छ की आखाँ बसेकी उस्की सपना लाई बगाउन चाहान्छ ,थाहा छैन क�. . .