साहित्य संसार

-जमुना पौड्याल मान्छे ! मान्छे हुनुको अस्तित्व खोज्दै उक्लिरहन्छ उकालाहरू ओर्लिरहन्छ ओरालाहरू बिर्सिएर विगत कुल्चिएर वर्तमान खोजिरहन्छ भविष्य कैयौँ वसन्तका गीत गायो कोइलीले कैयौँ हिउँदमा सन्देश ल्यायो कर्याङ्कुरुङले प्रत्येक बिहानी उदाउँछ आशाका कलिला अङ्कुर बोकेर प्रत्येक साँझ मुर्झाउँ�. . .

-पुष्पाशायरा हृदय गगनमा पुगेपछि संवेदनाको चोट या खुसीको सूचना बन्छ पानीको मेघ एकाएक र फाट्छ तरल मन अनि वर्षन्छ छचल्किएर धुँदै नयन् आँसु ! महासागर छ हृदयमा मन्थन गर्छ ब्रह्मचेत् देखिँदा उस्तै भए पनि झर्छ आँसु नुनिलो पिरो अमिलो अमृतजस्तै गुलियो पनि दुई नयन भएर तप्प! तप्प ! विरहवियोग खपेर झर�. . .

- उदय अतीत तिमीलाई बुझाएर के गर्नु खै जिवनमा आएर के गर्नु खै जिन्दगी तहसनहस छ मेरो सहानुभूति पाएर के गर्नु खै लडेको मान्छे नउठ्न सक्छ लडेपछि समाएर के गर्नु खै बिच यात्रामा छोडेको देख्दा सोच्छु गुन लगाएर के गर्नु खै भविस्य नै अन्धकार छ मेरो बिहान सुर्य उदाएर के गर्नु खै म गरिब हुँ गरिबमै मर्न दे�. . .

-पारस भट्ट (प्यासी) कोठामा रासन नुन तेल सक्किएको थियो आज बिहानै चिया नास्ता गरेर म बजार तिर लागे" बिस्तार बिस्तारै गित गुनगुनाउँदै एक ध्यानले एक्लै बाटोमा हिडिरहेको थिए पछाडी बाट मेरो पिठ्युँमा कसैले छोए जस्तो लाग्यो यसो पछाडी फर्केर हेर्छु आफ्नो प्रतिबिम्ब बाहेक कसैलाइ देखेन "फेरि म आफ्नै सुरमा अलिक�. . .

-देवराज तामाङ जिन्दगीका केही रंग तिम्रा नयनमा हेर्नु थियो सपनाका केही चित्र तिम्रा चयनमा कोर्नु थियो अथाहै अस्पर्शनीय तिम्रो प्रेममा एउटै जिन्दगीमा केही रंग तिम्रो ह्रदयमा भर्नु थियो तिम्रा रंगहरू हेरेर पोतेका केही चित्रहरू थिए मानकी क्यानभासमा तिमी र तिमी मात्र थियौ जीवनको आशामा तिमी बिनाको ह�. . .

-सुरज दाहाल एउटा नयाँ होली मनाउ रंगहीन सम्बन्धहरु इन्द्रेणी बनुन वर्षौ अगाडि छुटेका साथीहरु कहिल्यै नछुटिने त्रिवेणी बनुन झगडा परेर छुटिएका छर छिमेकी होलीमा घोलिने मानवताको रंगले चिनुन आउ, एउटा यस्तो होली मनाउ आफै भित्रको होलिका जलाऔ राधाकृष्णको प्रेम फैलाऔ एउटा यस्तो होली मनाऔ सबै घेरा तोडेर. . .

-पारस भट्ट "प्यासी " हिजो जुनकीरी र पुतलीमा भनाभन हानाहान भयो" सरहरु पनि हेरिरहेका थिए छक्क परेर दिक्क मान्दै थिए मेरो विद्यार्थी कस्तो अनुशासन नभएका आफ आफैं भन्दै थिए! के भएको के तिमी ? कलेजमा त्यत्रो ठुलो विद्यार्थीले झगडा गर्ने हो? ए जुनकिरी ए पुतली तिमिहरु के भएको भनत? यत्ती कुरा बुझिराख बिद्य�. . .

-सुजता राई स्कुल जान्छु भन्छिन् छोरी पठाउँ कसरी ? शिक्षकबाटै हातपात हुन्छ बताउँ कसरी ? हेर्छन् कोही नजर जुधाई दिलमा बसेर, भरोसा छैन कसैको यहाँ थपाउँ कसरी ? नैतिक शिक्षा ग्रहण गर्ने पहिला बाआमा, घरमा राम्रो माहोल छैन हसाउँ कसरी ? सबैको सोंच कौशल भए समाज सुन्दर, खराब धेरै असल थोरै जगाउँ कसरी ? रहेछ गाह्�. . .

-सविना श्रेष्ठ तिमी र म रमाउने छुट्टै शहर पठाएको छु खाली सिउँदो रङग्याउँने रहर पठाएको छु दुई मुटु एक भएको दिन पक्कै खास होला सातौँ जुनिसम्म नछाड्ने ठहर पठाएको छु दुनियाँले जे जे पनि भन्ला प्रवाह छैन मलाई खुशी बोकि ल्याउने एउटा लहर पठाएको छ बाँच्दासंँगै मर्दा एउटै चितामा जलुँला प्रिय संँगैपिएर मर�. . .

-पुष्पा नेपाल (सुवेदी) दुःख लाग्छन् खात मैले के कमाएँ जिन्दगीमा मात्र भोग्दा हार आफैँ नै अघाएँ जिन्दगीमा गर्छु धेरै राम्राे भन्दा झन् भए आफन्त टाढा मित्र भन्दा शत्रु धेरै पो बनाएँ जिन्दगी मा न्यानो तिम्रो साथ मिल्दा जिन्दगी भो फूलजस्तो सब गगनका जूनतारा लाग्छ पाएँ जिन्दगीमा छाती दुख्दा ठेस लाग्दा �. . .

-सुजता डि.सि. 'राजकुमारी' आफ्नै घरमा बन्नुपर्छ आलोचित अचम्म लाग्छ हाड छालाको सरीर किन आकर्षित अचम्म लाग्छ सहारा बन्ला भनि जन्म दिई हुर्काई बढाईयो तिनै सन्तान बाट छ्न अपमानित अचम्म लाग्छ नियम बन्यो समेट्ने भनि बच्चा बुढा युवा सबै तर,रह्यो मात्रै कागजमा सिमित अचम्म लाग्छ द्वन्द भयो गुमाए आफ्ना कसल. . .

-जयन्ता खत्री सुधा म कर्णालीदेखि काठमाडौंसम्मको सफर गर्छु अज्ञान देखि विज्ञान सम्मको तथ्य औल्याउँछु हकिङ्को भविष्यवाणी पढ्छु हिमाल देखि मधेश सम्मको प्रकृति हेर्छु अनि सुर्योदय देखि सुर्यास्त सम्मका दुइ क्षितिजलाई जोड्ने आकाशलाई नियाल्छु र........ र म मेरो बच्पनको स्मृति माथि कसुर देखाउदै तिनमाथि. . .