-रिवन बस्नेत एउटा बालक जन्मियो र नाम राखियो राम, मातापिता जागिरे थिए गर्थे काम, मनिष नामको दाईसँग रमाउथ्यो राम, थियो परिवारमा सुख शान्ति नभएनी धेरै दाम। नङ र मासुझैं थिए ती दाजुभाइ, माता पिताको माया प्राप्त हुन्थ्यो दुबैलाई, एक दानाले हैन,भावले परिवार गाँसिएको थियो, तर समयले पनि बिस्तारै त्यो एकता खो. . .
-ऋषि तिवारी म हेर्दै थिएँ, त्यो भाइलाई । ऊ यतिखेर, आँगन बढार कुडार गर्दै थियो । आज उनले किन एसरी कुचो लिएर सफा गर्दैछन त ? न साँझ परेको छ, न केही । ऊ किन हतारिएको थियो यसरी? घरमा उनका पनि त जहान थिए नि ? अरुबेला म अफिसबाट फर्किदै गर्दा, उनको जहानले जहिल्यै कुचो लिएर,आँगन बढार कुडार गरेको देख्थें । आज ऊ फुर्ति सा�. . .
-राजन प्रसाद न्यौपाने खै के भएको होला आज आकाश गजधुम्म परेर कराइरहेको छ मानौ, आज उसलाई बेस्सरी पेट दुःखेको छ पीडाले छाती चिरिएको छ मुटु जलेको छ नदेखिने आगोको मुस्लोले हृदय पोलेको छ आगोका मुस्लाहरू चट्ट्याङ बनेर बर्सेका छन् । याद छ प्रिय ! आज त्यहि दिन हो नि! तिमी र म हतारिँदै मन सुस्ताउने स्थानको खो. . .
-दिपक कटवाल आँखा भरि टिलपिल आँसु पार्दै मायाको भिख मागेको त्यो दिन मलिन अनुहार मुटु भारी पार्दै तिम्रो ओठबाट निस्केका मायालु बचनहरु अझै मेरो मस्तिस्कमा गुञ्जिरहँदा तिमि शहरको रमझममा पक्के भुलिने छैनौ चाहे तिमि पराइकै अँगालोमा बाधिएकी किन नहोउ ठेलामा बेच्न राखिएको चटपटे खाने बाहानामा मुसुक्क �. . .
-सुरज दाहाल भ्रष्ट सभ्यताका साक्षी "पिपल"हरु चुपचाप छन् अस्मिता लुटिएका "वर"हरु हास्न थालेकै छैनन र , रोएका छन् भरिया चौतारीका नरुने आँखाहरु आजकाल, तुलसीका मठ हरियो हुदैनन परदेशीएका कुशहरुले बाबुको मुख हेर्दैनन दुबोहरु झुपडीका द्धारहरुमा टासिदैनन र रुद्राक्षहरु इतिहासका गलामा झुण्डिदैनन सीता . . .
-बसन्त घिमिरे साथी तिमीलाई थाह छ नि म पिउँदिन बरु ठिकै छ मलाई पाखे नै भन मलाई यहि जीवन ठिक छ साथी म आधुनिक भै जिउदिन बरु अझै बेईज्जत गर तिम्रो महफिलमा सक्दो बदनामी चलाउ मैले नपिउदा माहोल बन्दैन भने भो अब देखि त्यो जमघटमा मलाई नबोलाउ तर विन्ति छ साथी कर गरि गरि मलाई रक्सि नपिलाउ । तिमी पो निर्भय र स�. . .
-राजेश कुमार यादव आधा आधी जिन्दगी नै जिउने भाछु अचेल खै कस्को याद आयो मलाई पिउने भाछु अचेल न खुसीमा सामेल हुन्छु न दु:खमा नै भन्न सक्छु कसैलाई वास्तै नदिई हिड्ने भाछु अचेल खै कस्को याद आयो मलाई पिउने भाछु अचेल. . .
-सुजाता राई चोलि फरिया दौरा सुरुवाल टोपी र मजेत्रो पहिचान थिए हाम्रा समय बदलिँदो रहेछ काल फेरिदो रहेछ बिर्सन लागे मान्छेले आफ्नो संस्कृति र सभ्यता नचाहिने रहेछ आफ्नो पहिचान बिडम्बना! आयातितले कतिन्जेल धान्ने हो जिवन। बिर्सेर आफ्नो परम्परा र चलन तैपनि , यो त आधुनिक रे सजिलो रे चलेको रे शहरीकरण �. . .
-राजन प्रसाद न्यौपाने समयले जति जति भञ्ज्याङ् कटाउँछ मन उति उति नजिक हुँदोरहेछ समय बित्दै गएपनि यादहरू पुराना हुँदा रहेनछन् तिमीलाई थाहा छ प्रिय ! आज त्यहि दिन हो नि, हामीले मनसँग मन जोडेको मुटुमा माया रोपेको कहिल्यै नछुट्टिने कसम खाएको गणेश भगवानलाई साक्षी राखेर । बिर्सेकी त छैनौ है? काँसको पाला. . .
- सृष्टि सावित्रा पढाई डिग्री सकियो जिन्दगी बेरोजगार छ हरेक दिन अभावहरुको बाक्लो सवार छ म के लिएर जाऊ तिम्रो शहरको कोसेली यहाँ मान्छेले बोलेको बोलीमा समेत धार छ महलहरु बनेका हुन ठुला बडाका लागि गरिबका लागि कि सडक पेटी कि किनार छ मान्छे,मान्छेको सुचिमा पर्दैन धन नभएपछि छनत मेरो आँखामा पनि सिङ्गो �. . .
-ऋषि तिवारी 'एउटा थोत्रो रेडियो थियो उसबेला मेरो ।' विहानै विहान शिवगानको स्तुति सुन्थें । 'ॐ हरहर हरहर, महादेव ।' त्यसदिन रेडियोले सधैं दिने जस्तो शिव स्तुति दिएन । शोक धुन दिइरहेको थियो । 'खै आज के भो, रेडियोले किन शोक धुन दियो?' मनमा चस्का पस्यो, पक्कै देशको प्रतिष्ठानवाला राजनेता गयो । संचारको छिटो छर. . .
-श्रीबहादुर केसी शैलुङ्गे अभावकाे पाेकाे बाेकेर सहायतामा लाैराे टेक्दै फर्किएपछि ढुंगे युगबाट पाेखेर सपना सागरमा साँघुरो सडक जस्ताे छाती बनाउनकाे खातिर नमाझिएका दाँतहरु चाहुँरिएका अनुहार दुखित मुस्कान छर्दै भन्छ जदाैं हजुर जदाैं ! अल्झिएर बल्झिएर झाँगिएका असरल्ल दार्हृि ढुंगा जस्ताे मन बाे. . .