साहित्य संसार

चारैतिर ठुलो छहारी भएको रुखको सेप मुनि एउटा लिखुरे मरन्च्याँसे अग्लो बिरुवा छ ! त्यो बिरुवा लाई प्रसस्त मात्रामा हावा लागे पनि सुर्यको ताप र राप चाहिं कहिल्यै पर्दैन ! परिणामस्वरुप त्यो बिरुवा ले कहिल्यै आफ्नो वास्तविक रुप लिएर हुर्कन -बढ्न पाऊँदैना ! जता फर्क्यो उतै ठुलो रुखको छहारी ! ठुलो बर्षात आएर ठु�. . .

सैसैला खेल्दाखेल्दै नारानपातीको रूखबाट फुत्रुक्क ओर्लेर मैले बाको तर्जनी औंला समाउँदै आमाबारे सोधेको थिएँ। बा उदास! उदासी त हाम्रै परिवारको एउटा सदस्य नै थियो। हामीबाहेक कसैले त्यसलाई देख्न सक्दैनथ्यो। 'बा, आमा काँ जानुभ'को भन्याँ?' 'काँ गको भन्नू तँलाई अब! चुप्पो लागेर बस्!' 'काँ गको भन्नुस् न?' 'ए छोरी,. . .

क्यों डरें जिन्दगीमें क्या होगा , कुछ ना होगा तो तजुरबा होगा ! जगजित-सिंह को यो गज्हल सुन्दै , गुनगुनाउदै र भुनभुनाउदै , उ हरेक पटक को धोखा लाई , सहर्ष स्वीकार्छ ! past teaches the present , भन्ने कुरो जान्दा-जान्दै, न त उ जोखिमलाई नकार्छ , न त धोकेवाज हरुलाई नै हकार्छ ! क्यों डरें जिन्दगीमें क्या होगा , कुछ ना होगा तो . . .

आमा, के दशै पहिलाजस्तै छ? के चुल्होमा आगो उतिनै वल्छ? के अगेनामा मासु उतिनै पाग्छ? खसिको खुट्टा समाईदिने कोहि छन्? के मासु खाईदिने कोहि छन्? छँदै छैनन् कि थिए र छैनन्? कसैलो सोधेको छैन । ठुलाबा भन्छन्, "घर आएका छोरा घर नै वस्दैनन्।" उनको अनुहारमा निराशाको खोल्सो छ आँखामा पिडाको समुन्द्र छ विष्मयको एक झोक. . .

डिल डिल आँखामा पिल पिल पानी यस्तै भयो सानु यो जुनीको जीवनी गिलास आधा भरी कि आधा खालि यस्तै भयो सानु यो जुनीको पिरति ए रात चुपचाप बसिदे नगरि हलचल जिउँदै छु हर सपनी ऊनिसँगै पलपल )२. . .

रगतले लेखिएको इतिहास साक्षी छन हराएका सिमाना ख़ास साक्षी छन दोषी छ सरकार,न्यालयको आखामा बन्द बाकास भित्रका लास साक्षी छन इश्वर नभएको देवालयहरुमा यहाँ सम्बेदानाका असख्या त्रास साक्षी छन बल्दा बल्दै यसरी निभ्न सक्छ चुलाहरु परिवर्तनमा फेरेका सास साक्षी छन. . .

  कहाँ जाउ म, छैन ओत लाग्ने मेरो ठाँउ,म अभागीको ठेसमात्र लाग्छ,खै के लेख्यो दैबले भाग्यमा म दुखिको धकेल्छन्, कोही कुल्चिन्छन्, अपमानमा मेरो ईज्जतको फाईदा उठाउछन आफ्न्त सबै मेरा,मेरो यो गरीबीपनको अशुभ छु सबैको सामु,कसरी मेटौ म रेखा खोटो कर्मको आँखामा आँसुको त,मुटुमा छ पिडाको झरि म गरीबको बाटोको धुल. . .

किन होला प्रेमिका झैं मलाई माया गर्छ मच्छरले गला, गाला या ओठमा टोक्छ ओछ्यान मैं आउँछ र कानमा एकतमास गीत गाइरहन्छ प्रेमपूर्वक गीत सुनाइरहन्छ रातभरि हे प्रिय ! म तिमीलाई कत्ति माया गर्छु यसरी सपनामा होस् या विपनामा म आजकल अनायास कन्याइरहन्छु आफूलाई घरिधरि आहा ! ... यो कन्याउनुको मज्जा ! अनि यो भन्दा पनि �. . .

  उमङ र उत्साहको चाड हाम्रो । रातो टीका अनि जमरा कति राम्रो।। टाढा टाढाका आफन्त पनि घर आउने । चारै तिर हरियाली देखि सबै रमाउंने ।। गाउँको चौरमा लिङे पिङ बनौला । साथी भाइ सबै मिलि चङ्गा ले आकास रङौला ।। धटशथापनामा  जमरा रोपौला । नौ दिन सम्म काली को पुजा गरौला ।। आफन्त जन सबै को मा जाउला । रातो टीका जम�. . .

प्रख्यात चित्रकार एस.सि सुमनको 'जीवनवृक्ष' नामक चित्र पचास हजार रुपैयामा विक्रि भएको छ । आर्टिस्टे र सिद्धार्थ आर्ट ग्यालरीको संयोजनमा भएको उक्त विक्रीबाट आएको सम्पुर्ण रकम चित्रकार सुमनले वाढी पिडितहरुको सहयोगका लागि प्रधानमन्त्री राहत कोषलाइ प्रदान गरेको जानकारी गराउनु भयो । देशका जनताहरु दुखमा . . .

हिमालझै अटल शिर , सुर्यझै चम्किला आंखाहरु, सेतो गुरांसझैं  ढकमक्क  फुलेका दारि, नागबेली बिर्साउने गलबन्दि, शरिरसगै सपक्क टांसिएर रमाइरहेको झोला   म सम्झिरहेंछु प्रोफेसर को छायांमा - लाखौ विद्यार्थीको मुहार चम्कन्थ्यो , भाग्य फक्रन्थ्यो आखांमा -सम्पूर्ण सृस्टिको रहस्य झल्कन्थ्यो, बोलिमा -ज. . .

  उत्तरमा वसन्त राजा भई राज्यमा सुन्दरता,हरियाली,योवन दिन्छ परिपरिका फुल्फुलाई सुगन्ध फ़ैलाउछ आफ्नै तालमा सवलाई नचाई सबैलाई नवजीवन दिन्छ भने दक्षिनमा शरद् राजा भै राज्यमा लटरम्म फलफलाई सबैको प्यारो बन्दछ! सबै मख्ख संग मुख मिठ्यैकन मस्त मुखारबाट मिठो मिष्ठान्न जस्तो गुण गाउदछन खुसि भैकन यस. . .