-अरुण खड्का भएको छु सुख्खा लगाऊ सलाई, जलाई बनाऊ खरानी मलाई। लिई पान खैनी सुपारी सुरा त्यो, भएको छ कसको न यसले भलाई। लगाएर धक्कु घसाएर चक्कु, लगातार वाजी जितेथ्यौ छलाई। तयारी छु भोग्नै दिएको सजाय, अभागी छु साँच्चै डढाऊ जलाई। नछोला मलाई ससाना कुराले, लिने गर्छु मज्जा म आगो चलाई। काठमाडौं. . .
-ऋषि तिवारी 'ऊ सुन्दै सुन्दैन ।' उनको श्रीमती बाटुली आफ्नो बुडालाई भन्थिन्, 'ए ! बुडा तीज आइसक्यो । खै त सारी ?' श्रीमतीको बोली उसले सुनेपनि अन्ठाई दिन्थ्यो। किनकी, 'अरुबेला सर्ट पेन्टमा ठाटिदै हिँड्ने बुडीलाई के को सारी ?' फेरि उसको शरीरमा हातको कुहिनाले उनी घचघचाउँदै भन्न थालिन् ! 'हन कान भएर पनि किन नसुन. . .
-पुष्पा बोगटी बा तिमी खेतका गराहरूसँग जीवन बाँच्यौ कुटो , कोदालो र हलो तिम्रा जीवनका प्रिय औजारहरू हुन !! चट्टानहरूले भरिपुर्ण जमिनलाई खेतका गराले बनाएको आकृति माइला बाको घर तल्तिर पटि टारे बारी भड्खारेको खेत मास्तिरको पाखो बारी यी सबै तिम्रा जीवनका इतिहासहरू हुन। भोक प्यास र अभावहरूसँग संघर्�. . .
-सविना श्रेष्ठ सरल स्वाभकि डुमिसा सानैदेखी पढाईमा निकै रुचि राख्थिन। गरिब परिवारमा जन्मेकी हुँदा साथीहरुले पनि हेप्ने गर्थे र स्कुलमापनि शिक्षकहरुले वास्तानै गर्दैनथे। गाउँको परिभेष अनुसार उनका बाले सानै उमेरमा बिहे गरिदिए। त्यतिबेला उनको उमेर मात्रै १५ वर्ष थियो। सानै उमेर गरिबिको चपेटामा पर�. . .
-अजिता प्रधान काँधमा आफू जत्रै थैलो बोकेर दिनभरि कलिला हात सल्बलाउछन् फोहोरको डङ्गुरमा बिहान देखि साँझ सम्म फोहोर केलाउँदा केलाउँदै जिन्दगीको तमाम खुसी सकिन्छ फोहोरमा फालिएको प्लास्टिकको बोतलमा कतै गाली कतै घृणा सँहदै भोको पेटभर्न दुइ गाँसको खोजीमा लम्किरहन्छन् सडक बालकका कलिला गोडा ! जान्�. . .
-अरुण खड्का खुला नै छ प्रिय मनको ढोका लिई आऊ माया प्रेमका पोका चाहना छ सँगै जिउने मर्ने नदिनु कुनै बहानामा धोका परि आए संकट तिमीलाई म बनुला प्रिय बलिको बोका उदास ती निर्दोष अधरमा बनी आउँछु म प्रीतको झोका।. . .
-ऋषि तिवारी अफिस छुट्टी हुन् पाएको थिएन् । एकाएक श्रीमतीको फोनको घण्टी बजेको थियो मोबाइलमा । उताबाट बजाइ दिएको रिङटोनले गर्दा फोन उठाउँन थालें । 'हन के भयो र ? अब छुट्टी हुनेबेला हुँदैछ त किन अत्तालिएकी ?' उनी भन्थिन्- 'त्यहाँ तपाईको अफिस छेऊ किरण केक पार्लर छ नि, सोध्नुस त बर्थ डे केक कति पर्छ ? झट्ट चाहिए. . .
-सुरेशकुमार पाण्डे तिमीले भुले पनि कसरी भुल्थें तिमिलाई मैले गद्धारी गर्ने त रगतमै छैन साइनो लगाई मैले नपताए हेर त हृदयमा कतिका घाउहरू छन इमान र जमान निभाएकै छु खाई नखाई मैले हो त्यो पनि थाहाछ हृदयमा जति पिर परेपनि गद्धारी गर्न सकिन तिमलाई दुश्मन ठमाई मैले रगत बेचियो आफ्नै यो सरिरको अर्कैका लागि ब. . .
-पारस भट्ट "प्यासी" खुब मन पर्थ्योनी तिमिलाई पानीपुरी र चटपटे तिम्रो स्वभाव नै जिद्दी र चट्पटे मजाग नगरी त बस्नै नसक्ने हर घडी हर समय तिमिले बोलिराख्नु पर्ने कसैलाई पिर परेको पो छ कि कसैलाई केही कुराको अभाव पो भएको छ कि तिमिलाई त बस हाँसो मजाग, रमाइलो भए पुग्यो बोलिराख्नु पर्ने नबोली त बस्नै नसक्ने �. . .
-दिपेन्द्र आचार्य "सुमी" आफ्नै हत्केलाले छलेर घामलाई लम्र्याङ लम्र्याङ हिड्दैछ अन्धकारमा अमेरिका।।। भिट्टो सक्छस भने लगा न मृत्यु तर्फ बडिरहेको जिवनमा रुस!! ह्वाङ होको बाडीलाइ डोकोले कति दिन छोप्छ्स? तेरो एन्टी रिन्कल कृमभित्र छर्लङ्ग देख्छु अप्राकृतिक आयु रेखाहरु।। आफ्नै हत्केलाले घामला�. . .
-इशु पन्त रितिएको भाँडो जस्तै भाको छु न त मन छ न त मराउ छ उडिरहेको कपास जस्तो भाको छु न त तौल छ न त शरीर छ स्तम्भ जस्तो भाको छु न त हलचल छ न त कराउँछ बुझ्न नसकिने किताब भाको छु न त अक्षर छन् न त भाव माटो जस्तो भाको छु भेगमा उडीदिने अनि छिन मै भुई छुने बेलुन जस्तो भाको छु खुसीले भरिने अनि माटोको भाँडो जस्तो �. . .
सुन्दरहरैँचा । मोरङको सुन्दरहरैँचास्थित कवि सिजन श्रेष्ठको कवितासङ्ग्रह "हावामा अल्झिएको स्वर" को लोकार्पण गरिएको छ। सुकुना बहुमुखी क्याम्पसको सभाहलमा भएको कार्यक्रममा नगरप्रमुख केदारप्रसाद गुरागाईंले उक्त कृतिको लोकार्पण गरेका थिए । ५३ वटा कविता समावेश गरिएको सङ्ग्रहका बारेमा डा. दीपकप्रसा�. . .